tag:blogger.com,1999:blog-85845452937610498352011-10-20T13:19:27.185-07:00so simple...eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-78935055118793034062011-10-01T10:28:00.000-07:002011-10-01T10:39:33.948-07:002011-10-01T10:39:33.948-07:00ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΤΟ ΧΑΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="font-size: large;">Ζούμε μέσα στην απόλυτη αταξία. Είναι λες και βρισκόμαστε σε ένα πολύ βρώμικο σπίτι, σαν αυτά που δείχνουν σε μια εκπομπή με τις δύο ξανθές κυρίες που καθαρίζουν τους ανοικοκύρευτους του Λονδίνου. Βρωμιά παντού, χαλασμένα τρόφιμα στο ψυγείο που έχουν μουχλιάσει, ρούχα άπλυτα πεταμένα από εδώ και από εκεί, οι αράχνες κάνουν βόλτες μαζί με τα υπόλοιπα ζιζάνια και η σκόνη έχει γίνει μόνιμη συγκάτοικος. Και εμείς τι κάνουμε; Έχουμε στείλει αίτηση στην εκπομπή και περιμένουμε να έρθουν να καθαρίσουν τα χάλια μας, για να τα ξαναβρωμίσουμε όλα από την αρχή!<o:p></o:p></span></span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="font-size: large;">Χάος στην οικονομία, στη παιδεία, στον πολιτισμό παντού! Τα ταμεία είναι άδεια, τα σχολεία υπό κατάληψη και τα μάρμαρα του Παρθενώνα έχουν ξεχαστεί γιατί τώρα κοντεύουμε να τον πουλήσουμε ολόκληρο. Κάθε πέρσι και καλύτερα! Μα που πάμε; Όπως θα έλεγε και ένας φίλος μου. Γίνονται η μια λάθος κίνηση μετά την άλλη και ίσως δεν φταίνε μόνο αυτοί που κυβερνούν το καράβι που λέγεται Ελλάδα αλλά όλοι μας, γιατί όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Αυτοί που τρώνε, αυτοί που κάνουν λαμογιές, αυτοί που αγανακτούν για τους λάθος λόγους, αυτοί που είναι αδιάφοροι, αυτοί που αγνοούν την κατάσταση, όλοι! Ο καθένας μας βάζουμε το λιθαράκι για ένα χειρότερο αύριο. <o:p></o:p></span></span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="font-size: large;">Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν υπάρχει σωτηρία, δεν έχω την απάντηση ακόμα μα ξέρω ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Αν ο Έλληνας έπαυε να κοιτάει πίσω στο ένδοξο παρελθόν του με τους προγόνους του που έγραψαν ιστορία, που δημιούργησαν την έννοια του πολιτισμού και έχτισαν τον Παρθενώνα που ίσως σύντομα αναγκαστούμε να πουλήσουμε όσο όσο, αν κοιτούσε λίγο μπροστά, αν νοιαζόταν λίγο για το κοινό καλό και όχι που θα βολέψει τον πισινούλι του, αν ήμασταν περισσότερο δουλευταράδες και λιγότερο ψευτουπερήφανοι. Αν ξαναγινόμασταν αυτοί οι ένδοξοι Έλληνες, που μιλούσαν για μας από τα πέρατα του κόσμου και όχι οι φτωχοί ζητιάνοι που περιμένουν έναν πλούσιο πατρώνο να τους σώσει. Μα που πήγε η αξιοπρέπεια μας, οι αξίες μας αν είχαμε ποτέ τελικά; <o:p></o:p></span></span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Δεν αρκεί να είμαστε αγανακτισμένοι, δεν ωφελεί να βγαίνουμε στους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δρόμους και να φωνάζουμε, είναι χάσιμο χρόνου. Σαν το κογιότ του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-language: EN-US;">road</span><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-language: EN-US;">runner</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS";"> </span><span style="font-family: "Comic Sans MS";">βάζουμε παγίδες και πέφτουμε οι ίδιοι μέσα. Δεν αρκεί να κατηγορούμε αυτούς που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Κάνε κάτι εσύ καλύτερα προτού τους κατηγορήσεις για να έχεις αποδείξεις ότι εσύ είσαι πιο άξιος, ότι μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα. Οι άχρηστοι άλλωστε δεν μπήκαν μόνοι τους στη θέση τους, εμείς τους βάλαμε με άκρως δημοκρατικές διαδικασίες, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Δημοκρατία δεν έχουμε άλλωστε;<o:p></o:p></span></span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="font-size: large;">Ζούμε σε ένα κόσμο της διαφθοράς. Όλα έχουν γίνει ένα πολιτικό παιχνίδι με τους ίδιους γνωστούς παίχτες και την ίδια γνωστή κατάληξη, ΡΟΥΑ ΜΑΤ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και το παιχνίδι λήγει άδοξα με τον βασιλιά εξορισμένο και το έδαφος πλήρως κατακτημένο. Από πολιτισμένοι άνθρωποι γινόμαστε άγρια θηρία χάρις σε αυτόν τον πολιτισμό. Τρωγόμαστε μεταξύ μας και προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο που τον κάναμε ζούγκλα. Αρχίζω να πιστεύω ότι ο Ταρζάν είναι πιο ευτυχισμένος από εμάς!<o:p></o:p></span></span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="font-size: large;">Ωστόσο δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος μας, μια αναποδιά και πέφτουμε στη μιζέρια και στην απελπισία. Όπως όλα τα προβλήματα έχουν τη λύση τους έτσι και το αδιέξοδο που έχουμε βρεθεί. Όλο και με κάποια βαριοπούλα θα μπορέσουμε να το γκρεμίσουμε αρκεί να βάλουμε ΟΛΟΙ ένα χεράκι! (Και όχι στις τσέπες μας φυσικά…)<o:p></o:p></span></span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="font-size: large;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ<o:p></o:p></span></span></div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-7893505511879303406?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-63051227906623281932011-08-30T11:42:00.001-07:002011-10-01T10:26:16.508-07:002011-10-01T10:26:16.508-07:00S.O.S<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Odt8slhZXAQ/TodNIL70RWI/AAAAAAAAAEw/Qf7myeXS9U4/s1600/sos%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="123" src="http://4.bp.blogspot.com/-Odt8slhZXAQ/TodNIL70RWI/AAAAAAAAAEw/Qf7myeXS9U4/s200/sos%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μία παροιμία λέει δάσκαλε που δίδασκες. Όλοι κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε αυτή την αστεία θέση του συμβουλάτορα γιατί κάποιος φίλος ή φίλη βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">SOS</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">έχω πρόβλημα με τη σχέση μου!)<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι σχέσεις είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σαν τον δρόμο μετ εμποδίων! Μετά το σήμα έναρξης συναντάς το ένα εμπόδιο μετά το άλλο για να φτάσεις στο τέρμα, όμως, πρέπει να καταφέρεις να περάσεις όλα αυτά τα εμπόδια και αυτό θέλει θέληση, προπόνηση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και κούραση!<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Δεν πρόκειται για θεωρεία αλλά για την σκληρή πραγματικότητα. Καμιά σχέση δεν είναι τέλεια πράγμα που αντιλαμβάνεσαι μετά τους πρώτους μήνες μέλιτος, όπου <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και οι δύο κρύβουν τα ψεγάδια τους! Με τον καιρό όλα αλλάζουν! Τα γούτσου γούτσου μειώνονται, ο ρομαντισμός περνά σε περίοδο εκπτώσεων , τα ελαττώματα βγαίνουν στη φόρα, έρχεται η πρώτη κρίση και η σχέση περνά σε ένα πιο ουσιαστικό <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στάδιο. <o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τότε βγαίνει η ζυγαριά για τις πρώτες μετρήσεις. Τι αντέχεις και πόσο το αντέχεις; Αν η ζυγαριά γύρει προς τη θετική του πλευρά τότε είστε σε καλό δρόμο και περνάτε το πρώτο εμπόδιο, αν η ζυγαριά ισοσταθμίσει τότε δίνεται ακόμα μια ευκαιρία και η σχέση περνά σε ένα δοκιμαστικό στάδιο και αν η ζυγαριά γύρει προς τα ψεγάδια τότε η σχέση <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έχει τελειώσει πριν χάσετε άσκοπα τον χρόνο σας…και οι δύο! Αρκεί πάντα οι ζυγαριές σας να συμπίπτουν! <o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο χρόνος περνά και εσύ δεν σταματάς να ζυγίζεις και πότε περνάς το εμπόδιο πότε όχι, το ρίχνεις κάτω, το προσπερνάς, παίρνεις ποινή αλλά συνεχίζεις στηρίζοντας τις ελπίδες σου στην σκληρή προπόνηση που έχεις κάνει. Προσπαθείς να αποφύγεις λάθη που έκανες στο παρελθόν αλλά πάντα ανακαλύπτεις ότι ξεφυτρώνουν καινούρια για να κάνεις, να πάθεις και να μάθεις. Αυτό όμως δεν πρέπει να σε πτοεί, αντίθετα πρέπει να γίνεται ένα έναυσμα για να συνεχίσεις. Αρκεί να μην επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη χιλιάδες φορές…τότε παύει να είναι λάθος και γίνεται βλακεία!<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσοι συνδυασμοί ανθρώπων υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο; Πλέον κάθε ένας από εμάς σε όλη τη διάρκεια της ζωής του διαλέγει έναν αριθμό συντρόφων, άλλοι περισσότερους και άλλοι λιγότερους, άλλοι είναι πετυχημένοι και άλλοι πλήρης καταστροφή. Όλοι βεβαίως, ψάχνουμε το μυστικό της εύρεσης του μίστερ ή μίσις πέρφεκτ αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτή η συνταγή δεν υπάρχει(ούτε και ο μίστερ/ μισις πέρφεκτ βέβαια) κι όποιος σου πει πως την ξέρει λυπάμαι πολύ αλλά νομίζω ότι έχεις πέσει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θύμα απίστευτης παραπλάνησης!<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η μοναδική συνταγή <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για μια σχέση με σωστές βάσεις είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ειλικρίνεια! Πες την αλήθεια για όσα νιώθεις ή δεν νιώθεις, για όσα σου αρέσουν ή δε σου αρέσουν, για όσα θέλεις και όσα δεν θέλεις. Μην φοβηθείς μήπως είναι νωρίς ή αργά, ο χρόνος είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εξίσου πολύτιμος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για να τον σπαταλάς μετρώντας τον γι αυτό αξιοποίησε τον σωστά αφήνοντας την καρδιά σου να σου πει πότε πρέπει να βιαστείς και πότε να περιμένεις. Η αλήθεια μπορεί να είναι σκληρή και μπορεί να μην την δεχόμαστε, ανεχόμαστε, ξεστομίζουμε ή ακούμε εύκολα αλλά είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ουσία! Αυτή και μόνο αυτή, μπορεί να μας δώσει τις απαντήσεις που ζητάμε, να μας δώσει τα σημάδια για το πότε η σχέση μας βαδίζει καλώς ή πάει κατά δ*****υ!<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αυτά πάνω κάτω είπα και στη φίλη μου που μου ζήτησε ΒΟΗΘΕΙΑ ελπίζοντας πως κάποιες από τις “αμπελοφιλοσοφίες” μου θα της έδιναν τις απαντήσεις που χρειαζόταν ή έστω θα βελτίωναν την κατάσταση της. Όλα φυσικά γίνονται πολύ διαφορετικά στην πράξη…όταν μπαίνεις στη διαδικασία να μιλήσεις με τον σύντροφο σου για όσα νιώθεις, για όσα δεν νιώθεις και για όσα θέλεις και δεν θέλεις. Ο διάλογος είναι πιο αυθόρμητος τα όρια εύκολα να ξεπεραστούν και η κατάληξη αβέβαιη…αλλά πάντα αξίζει μια προσπάθεια! <o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ<o:p></o:p></span></div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-6305122790662328193?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-40690416542426996662011-07-24T12:45:00.000-07:002011-08-30T11:54:30.877-07:002011-08-30T11:54:30.877-07:00ΚΥΚΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-RB1bgZeAiN0/Tl0x0AADhWI/AAAAAAAAAEk/KfcoeHH_b1c/s1600/%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://2.bp.blogspot.com/-RB1bgZeAiN0/Tl0x0AADhWI/AAAAAAAAAEk/KfcoeHH_b1c/s200/%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582%255B1%255D.jpg" width="178" /></a></div><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Έχεις παρατηρήσει ποτέ τα νερά; Μια ήρεμη λίμνη μέσα στην οποία ρίχνεις μια πέτρα και τότε σχηματίζονται κύκλοι που διαδέχονται ο ένας τον άλλο, και καθώς χάνεται ένας εμφανίζεται λίγο πιο μέσα ένας καινούριος και ο παλιός χάνεται, γίνεται ένα με την επιφάνεια της λίμνης. Έτσι είναι και η ζωή, γεμάτη από κύκλους. Άλλοι κλείνουν και άλλοι ανοίγουν. <o:p></o:p></span></span></div><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Κι άλλοι κύκλοι είναι μεγάλοι και άλλοι μικροί και σύντομοι, όλοι όμως κάποια στιγμή θα κλείσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν είναι ποτέ εύκολο και ποτέ χωρίς συνέπειες είτε πρόκειται για συναισθηματικές είτε για υλικές. Η απώλεια είναι δεδομένη.<o:p></o:p></span></span></div><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Και ίσως κάποιες φορές πρέπει να κλείσεις εσύ τους κύκλους πριν φθαρούν αρκετά και σε φθείρουν και σένα μαζί. Είναι όπως ένα φρούτο, στην αρχή είναι άγουρο και ξινό κι εσύ με υπομονή και φροντίδα περιμένεις να ωριμάσει. Σιγά σιγά ωριμάζει και φτάνει στην ακμή του. Μετά, λίγο λίγο παρακμάζει και σαπίζει. Και τότε πρέπει να το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πετάξεις πριν η μούχλα του σε βρωμίσει. Με τον καιρό στη θέση του έρχεται ένας καινούριος καρπός εξίσου καλός με τον προηγούμενο, ίσως και καλύτερος, πιο γερός που θα κρατήσει περισσότερο γιατί ανήκει σε καλύτερη σοδιά.<o:p></o:p></span></span></div><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Ας επανέλθουμε στους κύκλους όμως. Σημασία ωστόσο, δεν έχει ποιοι κύκλοι κλείνουν ή ανοίγουν αλλά τι σημάδια αφήνουν. Αν αφήνουν δηλαδή, κι αν αυτά τα σημάδια είναι γεμάτα από όμορφες στιγμές ή κρύβουν περισσότερη θλίψη. <o:p></o:p></span></span></div><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Αν συμβαίνει το πρώτο, άφησε στον κύκλο μια χαραμάδα μήπως και δεν κλείσει εντελώς. Αν πάλι ισχύει το δεύτερο φρόντισε να τον κλειδώσεις με λουκέτο και μην τον αγγίξεις ποτέ ξανά, αυτοί οι κύκλοι πρέπει να μένουν για πάντα κλειστοί. Ότι και να συμβεί όμως εσύ να κάνεις φόκους στους κύκλους που ανοίγουν, γιατί αυτόι είναι που θα σε σπρώξουν ένα βήμα πιο πέρα</span>.</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Κι αν δεν ξέρεις από κύκλους, τότε άσε τη ζωή να σου μάθει…<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="font-size: xx-small;">Αφιερωμένο σε όλα τα καινούρια που έρχονται και σε ότι παλιό έφυγε, φεύγει ή θα φύγει. Κυρίως, όμως, αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους κύκλους που δεν κλέινουν ποτέ!</span></span></div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-4069041654242699666?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-14562286531717268212011-05-08T12:31:00.000-07:002011-07-24T12:57:44.349-07:002011-07-24T12:57:44.349-07:00ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-laTQIh0WBeE/Tix5IsJylkI/AAAAAAAAAEg/HsRl1zD4Mwg/s1600/Mothers_Day_Card1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="156" src="http://1.bp.blogspot.com/-laTQIh0WBeE/Tix5IsJylkI/AAAAAAAAAEg/HsRl1zD4Mwg/s200/Mothers_Day_Card1.jpg" width="200" /></a></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Για εννιά ολόκληρους μήνες σε κουβαλούσε στην κοιλίτσα της, σε τάιζε από το στόμα της, σε χάιδευε και σου μιλούσε για τον κόσμο πριν καν τον γνωρίσεις. Εσύ από την άλλη την πάχυνες κατά 15 ολόκληρα κιλά, την κλωτσούσες που και που, τις προκαλούσες πρωινές αδιαθεσίες. Ταυτόχρονα της χάρισες την πιο όμορφη μέρα στη ζωή της όταν έριξες το πρώτο σου δάκρυ ουρλιάζοντας χαριτωμένα, όταν άνοιξες για πρώτη φορά τα μάτια σου, όταν έκανες το πρώτο σου βήμα και όταν είπες την πρώτη σου λέξη!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Την έστειλες στον άλλο κόσμο όταν έκανες την πρώτη σου σκανταλιά και βρέθηκες στο νοσοκομείο με 4 ράμματα και έγινε έξαλλη όταν έσπασες το πανάκριβο κρυστάλλινο βάζο που είχε στο τραπεζάκι δίπλα από την πολυθρόνα!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Όλα αυτά τα ξέχασε όμως, όταν σε καμάρωσε στην γιορτή του νηπιαγωγείου να απαγγέλεις το πρώτο σου ποίημα ψευδίζοντας και αυτή να δακρύζει διακριτικά γεμάτη περηφάνια!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Λίγο αργότερα ξενυχτούσε πάνω από το κεφάλι σου για να μάθεις να γράφεις σωστά την αντιγραφή σου, να μην κάνεις λάθη στην ορθογραφία σου, να αποστηθίσεις την ιστορία και να ξέρεις να μετράς μέχρι το άπειρο, να κάνεις προσθέσεις, αφαιρέσεις, διαιρέσεις και να παίζεις την προπαίδεια στα δάχτυλα!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σε πήγε στο πρώτο σου πάρτι και στα επόμενα δεν την άφηνες να σε πλησιάσει μήπως και σε ντροπιάσει μπροστά στους φίλους σου!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Της μίλησες για τον πρώτο σου έρωτα και σε κάλυψε στο πρώτο σου ραντεβού για να μην φρικάρει ο μπαμπάς ή σου έδωσε το πρώτο σου προφυλακτικό για να μην σε τυλίξει ήη πρώτη καπάτσα που θα θελήσει να σε πάρει από την αγκαλιά της!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σου έκανε πολύωρα κηρύγματα για τα πεταμένα σε όλο το δωμάτιο ρούχα σου, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για τη στοίβα άπλυτα πιάτα που πάντα περιμένουν αυτή, για το πότε επιτέλους θα σοβαρευτείς και θα σκεφτείς τι θέλεις να <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάνεις στη ζωή σου! Πέρασε αμέτρητες ώρες να σε φαντασιώνεται πότε γιατρό, πότε δικηγόρο, πότε να παίρνεις Νόμπελ και συχνά μοιραζόταν τις βλέψεις της αυτές με λίγο «τουπέ» στις φίλες της!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Γνώρισε την πρώτη σας σχέση και σε παρηγόρησε στον πρώτο σου χωρισμό…μάλιστα αυτή στεναχωρήθηκε πιο πολύ από εσάς αν θέλετε να μάθετε!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Κοίταξε με μισό μάτι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τον άνθρωπο που σας έκλεψε από τις φτερούγες της, του έκανε τη ζωή πατίνι και έδωσε την ευχή της αφού πρώτα σιγουρεύτηκε ότι θα σας κάνει ευτυχισμένο.</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σήμερα γιορτάζει αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο τόσο ξεχωριστός, το θαύμα που σου έδωσε ζωή και ότι άλλο είχε! Ένας άνθρωπος τόσο μοναδικός για τον καθένα από εμάς και ταυτόχρονα τόσο κοινό και διαχρονικό που όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί και οι εποχές αυτός παραμένει το ίδιο σύγχρονος και το ίδιο παραδοσιακός! Μια όμορφη εικόνα που δεν γνωρίζει εθνικότητα, χρώμα και φυλή αλλά παραμένει το ίδιο τρυφερή σε όλες της τις μορφές. </span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σήμερα γιορτάζουν οι Μανούλες, σήμερα γιορτάζει η μαμά σου και το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να την αγκαλιάσεις, να την φιλήσεις ,να την ευχαριστήσεις και να της πεις δυνατά:</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ!</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-1456228653171726821?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-42009378852203696162011-05-04T13:52:00.000-07:002011-05-08T12:33:14.281-07:002011-05-08T12:33:14.281-07:00ΙΣΩΣ ΑΥΡΙΟ…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-AvD58OkusFY/Tcbv59CYlxI/AAAAAAAAAEM/iNvYyoms_-8/s1600/Like_in_old_times_by_competencia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" src="http://3.bp.blogspot.com/-AvD58OkusFY/Tcbv59CYlxI/AAAAAAAAAEM/iNvYyoms_-8/s200/Like_in_old_times_by_competencia.jpg" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Υπάρχουν μέρες που έχεις νιώσει τις μετοχές σου να πέφτουν. Τα αισθηματικά , τα επαγγελματικά και τα οικονομικά να βρίσκονται σε μια τόσο χλιαρή κατάσταση που αν ήσουν χρηματιστής σίγουρα δεν θα σε αγόραζες! Θες οι κακές πλανητικές όψεις, θες οι λάθος χειρισμοί που έκανες χθες, θες η χαμηλή αυτοπεποίθηση…όλα μοιάζουν να είναι εναντίων σου! Τι κάνεις σε αυτή τη περίπτωση? Προσπαθείς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου, ελπίζοντας ότι αύριο θα δεις πιο αισιόδοξους οιωνούς, ίσως συμβεί ένα θαύμα και η αξία σου επανέλθει και πάλι στα υψηλά επίπεδα που ήταν κάποτε…Μπορείς από την άλλη να ξεσπάσεις για να διώξεις όλο αυτό το συναίσθημα που νιώθεις ότι σε πνίγει, αυτό που καμιά φορά αναρωτιέσαι αν είναι πραγματικά ένα τερατάκι που φράζει την αναπνοή σου και κατασκηνώνει εκεί κάτω από το στομάχι σαν κόμπος, σαν εμπόδιο…ότι κι αν είναι.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σημασία έχει να μην το βάζεις κάτω τελικά. Όλα γίνονται στην ώρα τους, αρκεί να μην απογοητεύεσαι…</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Χαμογέλα, πες δεν πειράζει και συνέχισε να προσπαθείς. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα!</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span></div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-4200937885220369616?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-27498858829173734442011-04-24T15:51:00.000-07:002011-05-04T13:57:24.076-07:002011-05-04T13:57:24.076-07:00EAT- PRAY-LOVE<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-3rnMXIBxOFo/TcG9nIuXldI/AAAAAAAAAEI/EAHTj03qmT8/s1600/eat-pray-love.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="120" src="http://2.bp.blogspot.com/-3rnMXIBxOFo/TcG9nIuXldI/AAAAAAAAAEI/EAHTj03qmT8/s320/eat-pray-love.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η εβδομάδα των παθών μόλις έφτασε στο τέλος της. Έληξε με την Ανάσταση, του Χριστού, την Ανάσταση του καθενός μας και την ανάσταση του καημένου του αμνού στο στομαχάκι μου που με εκδικείται για το ξεκοκάλισμα που υπέστη στο πασχαλινό τραπέζι!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πέρασε μια ακόμα μεγάλη εβδομάδα δήθεν λύτρωσης και κάθαρσης. Ακολουθώντας και φέτος τα έθιμα μας, θυμήθηκα μια ταινία που είδα πρόσφατα με την Τζούλια Ρόμπερτς, ΕΑΤ PRAY LOVE. Η πρωταγωνίστρια ανακάλυψε ότι ήταν εγκλωβισμένη σε μια ζωή που δεν την ικανοποιούσε. Ένας γάμος που την έπνιγε, μια δήθεν ζωή, λάθος επιλογές. Ένα πρωινό λοιπόν, μάζεψε τα μπογαλάκια της και ξεκίνησε ένα ταξίδι που θα έδινε λύσεις στα προβλήματα της. Η Ιταλία της έδωσε τα παραπανήσια κιλά που της είχαν στερήσει οι ανορεκτικές δίαιτες, στην Ινδία έμαθε ότι τα πάντα στη ζωή χρειάζονται πίστη και προσευχή και κατέληξε να ερωτευτεί τον λατρεμένο Χαβιέ Μπαρδεμ!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ. Εγκλωβισμένη ! Αυτή ήταν η ευκαιρία να διώξω το κλουβί μου. Νηστεία,κατάνηξη, προσευχή και αγάπη. Αναρωτιόμουν αν θα με βοηθούσαν αυτές οι άγιες μέρες, αν θα με οδηγούσαν στην δική μου ανάσταση. Δεν έχασα καιρό. Τη Μ. Δευτέρα άρχισα τις στερήσεις. Σοκολάτες, κρέας και γαλακτοκομικά , τα οποία φλέρταρα μόνο στις βιτρίνες, θα πρόσφεραν την κάθαρση στο στομάχι μου. Έπειτα προσευχήθηκα στο θεό να με συγχωρέσει για την αδυναμία μου να αρνηθώ το λαχταριστό κουλουράκι με τη γέμιση σοκολάτας, που συνόδευε τον καφέ μου, παρότι η απάντηση της σερβιτόρας στην ερώτηση αν το κουλουράκι ήταν νηστήσιμο ήταν ένα απολύτως ξεκάθαρο ΟΧΙ, σκέτος πειρασμός που θα απαξιούσα υπό φυσιολογικές συνθήκες εφόσον θα είχα την δυνατότητα να καταβροχθίσω μια ωραιότατη σοκολατίνα. Πήγα και στην εκκλησία, σκέφτηκα ότι δεν είναι κακό να είμαι που και που καλή χριστιανή αλλά συγχύστηκα με τον παπά που ζητούσε να δώσω την αγάπη μου και τα λεφτά μου αισθήματα στο παγκάρι της εκκλησίας καθώς επίσης και με τις θεούσες της ενορίας οι οποίες αφού έκαναν τον σταυρό τους με μεγάλες, αργές και επιδεικτικές κινήσεις και τη μια μετάνοια μετά την άλλη, ώστε όλοι να θαυμάσουν την αφοσίωση τους στον Θεό, στην συνέχεια ξεχνούσαν τους χριστιανικούς τους τρόπους και τους αντικαθιστούσαν με αγένεια, κατάρες και κατινίστικα ψιθυρίσματα. Κάπως έτσι η προσευχή μου γινόταν άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια να φτάσω ένα βήμα πιο κοντά στη θεϊκή κάθαρση. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έπειτα σκέφτηκα τον άλλο δρόμο. Αγάπη! Μα ναι …αγάπα τον πλησίον σου! Αυτό ήταν! Ξέχασα τον θυμό μου και άρχισα να συγχωρώ και να αγαπώ! Ξέχασα κάτι διαφωνίες που είχα με κάποια συγγενικά μου πρόσωπα, έριξα λίγο νερό στο κρασί μου και έκανα τα στραβά μάτια σε συμπεριφορές που με ενοχλούσαν. Ναι, για μια στιγμή έγινα λίγο καλύτερος άνθρωπος. Προσπάθησα τουλάχιστον! Ειλικρινά προσπάθησα!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αλλά όλα αυτά έληξαν σήμερα! Άδοξα! Μετά την νηστεία ακολούθησε ένα τραπέζι γεμάτο κρέας, τυρί και μια τούρτα σοκολατίνα με φράουλες, ξαναθυμήθηκα τις παλιές μου διενέξεις, έπαψα να προσεύχομαι και συνέχισα τη ζωή μου από εκεί που την σταμάτησα. Ο Χριστός Ανέστη αλλά μαζί με αυτόν Ανέστη και ο παλιός καλός μου εαυτός. Ίσως του χρόνου προσπαθήσω ξανά και ίσως δω το θαύμα τελικά εγώ κι όλοι εσείς που δεν το είδατε ακόμη!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ααα και ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ…ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div></div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-2749885882917373444?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-53614751207076008292011-03-04T12:25:00.000-08:002011-04-24T15:59:29.773-07:002011-04-24T15:59:29.773-07:00IT IS A MAN’S WORLD<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-yLza8Mp1_Gw/TbSrOgnFC-I/AAAAAAAAAD8/hxzqnO3fQfk/s1600/1200%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" i8="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-yLza8Mp1_Gw/TbSrOgnFC-I/AAAAAAAAAD8/hxzqnO3fQfk/s200/1200%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">Το να είσαι γυναίκα τον 21<sup>ο</sup> αιώνα δεν είναι ιδιαιτέρως <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εύκολο. Κάποτε ήμασταν κυράδες στα σπίτια μας, αρχόντισσες στις κουζίνες μας, μανάδες και σύζυγοι. Μετά ξυπνήσαμε και θέλαμε να βγούμε από τους τέσσερις τοίχους που μας πνίγανε, για να πνιγούμε στον ανδροκρατούμενο ωκεανό που λέγεται «ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΣ». Βγήκαμε στους δρόμους, κάψαμε τα σουτιέν μας (δαντελένια και μη), μπήκαμε στα πανεπιστήμια, αποκτήσαμε το δικαίωμα της ψήφου (εδώ γελάμε), βγάλαμε δικά μας χρήματα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τελικά φτάσαμε στην υποτιθέμενη ισότητα για την οποία παλεύαμε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με νύχια και με δόντια.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">Λίγο αργότερα συνειδητοποιήσαμε πως το μόνο που καταφέραμε είναι να γεμίσουμε όλο το 24ωρο μας χωρίς να έχουμε ούτε ένα διάλειμμα, ένα ρεπό. Από πού να πρωτοπάρεις ρεπό, από τη δουλειά, από το σπίτι, από σύζυγος ή από μάνα; Αφού είδαμε κι απόδαμε,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποφασίσαμε ότι μόνο ισότητα δεν πετύχαμε κι έτσι αλλάξαμε τα πλάνα των αγώνων μας. Πάψαμε να ζητούμε παραπάνω δικαιώματα και αρχίσαμε τις απαιτήσεις. Αφού η γυναίκα και ο άνδρας έχουν τα ίδια δικαιώματα τώρα πρέπει να έχουν και τις ίδιες υποχρεώσεις. Εντάξει δεν χρειάζεται να θηλάσουν και το μωρό, αλλά ένα πιάτο μπορούν να το πλύνουν βρε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αδερφέ! Τελικά πήραμε στα χέρια μαχαίρια και ψαλίδια και αρχίσαμε σιγά σιγά τις περικοπές.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="line-height: 115%;">Μια φορά την εβδομάδα πλύσιμο πιάτων, μείον ένας πόντος για τον κύριο Σωτήρη, άπλωμα ρούχων άλλος ένας πόντος μείον, μπάνιο το παιδί,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">one</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">point</span><span style="line-height: 115%;">. Και όσο πήγαινε αυτό εξελισσόταν έξω από το σπίτι. Φλερτ στον κούκλο απέναντι (γιατί να περιμένεις να έρθει αυτός πρώτα… βουρ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο στόχο), κέρασμα στο πρώτο ραντεβού, δικαίωμα στο κέρατο, το πάνω χέρι στο σεξ κτλ κτλ Σιγά σιγά, πόντο –πόντο εμείς ευνουχίζαμε και αυτοί άρχισαν να ψάχνουν μέσα στα παντελόνια τους να βρουν τον ανδρισμό τους.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="line-height: 115%;">Τώρα, λοιπόν κυρία μου τι ψάχνεις να βρεις; Αυτό που τόσο ελαφρά τη καρδία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έκοψες; Πάει, πέταξε το πουλάκι! Τώρα κράτα τα στο χέρι τοποθέτησε τα μέσα στο δικό σου παντελόνι και κυβέρνα τον κόσμο που πήγες να κατακτήσεις. Ο κόσμος είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γένους αρσενικού. Μα καλά που είχες το μυαλό σου και δεν πρόσεξες ολόκληρο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άρθρο «Ο» μπροστά; Τυχαία νομίζεις ότι σε έσερνε ο </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">CAVEMAN</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">από το μαλλί στη σπηλιά; Αφού σου άρεσε, παρά την γκρίνια σου, παραδέξου το. Τώρα που εσύ τον σέρνεις από τη μύτη γιατί σου κακοφαίνεται;</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">Οι άνδρες δεν είναι τόσο χαζά πλάσματα, όπως θέλουμε οι γυναίκες να πιστεύουμε, απλώς εμείς παραείμαστε πονηρές και τώρα πληρώνουμε την πονηριά που κάποτε επιδείξαμε. Ισότητα σημαίνει ίσες ευκαιρίες όχι όμως και ίδιες ικανότητες. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή έχει το ρόλο του γι΄ αυτό άλλωστε υπάρχουν δύο φύλα. Τώρα χάσαμε τις ισορροπίες μας με αποτέλεσμα τίποτα να μην μας ικανοποιεί, να μην μπορούμε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να συμβιώσουμε όλοι μαζί αρμονικά, να μην μπορούμε να κάνουμε σχέσεις, να μην μπορούμε να κατανοούμε και να μην μπορούμε να μοιραζόμαστε, να μην μπορούμε να συμπληρώσουμε ο ένας τον άλλον αλλά αντίθετα προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να μην ταιριάζουν τα κομμάτια του παζλ!</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν λέω να ξαναμπούν οι γυναίκες στις κουζίνες, ούτε να αρπάξουν οι άνδρες τα ρόπαλα, αλλά να πάρει ο καθένας αυτό που του ανήκει. Ο ένας την πυγμή του και η άλλη την θηλυκότητα της μήπως έτσι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επιστρέψουμε και πάλι στον αναγεννησιακό ρομαντισμό που τα συναισθήματα ξεχείλιζαν, ο έρωτας ήταν πηγή έμπνευσης και οι άνθρωποι ήξεραν να αγαπιούνται μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-5361475120707600829?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-5006002828064505012011-02-25T12:58:00.000-08:002011-03-04T12:22:16.109-08:002011-03-04T12:22:16.109-08:00ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ Ν’ ΑΚΟΥΣ…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh5.googleusercontent.com/-SOpCrfe2Hy8/TXFJ36TklYI/AAAAAAAAADE/tHPzwe3X7O8/s1600/einstein%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="151" l6="true" src="https://lh5.googleusercontent.com/-SOpCrfe2Hy8/TXFJ36TklYI/AAAAAAAAADE/tHPzwe3X7O8/s200/einstein%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div>Εύκολα χάνεις το παιχνίδι όταν ξεχνάς τους κανόνες. Συχνά παίζουμε αυθόρμητα γιατί οι θεωρίες είναι βαρετές. Αν χάσουμε μπορεί να νευριάζουμε στην αρχή γιατί δεν μας αρέσει η αποτυχία, αλλά σύντομα το ξεπερνάμε γιατί πάντα ακολουθούν κι άλλες παρτίδες. Αυτή είναι μια αισιόδοξη θεωρία με την οποία συνήθως παρηγορούμε τις δακρύβρεχτες βραδιές μαζί με ένα ποτηράκι κρασί (ή ουίσκι για τους γερούς πότες) και καψουροτράγουδα (όλοι έχουμε ένα CD με δαύτα για τις δύσκολες ώρες).</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μια άλλη γυναικεία θεωρία λέει: Οι άνδρες είναι σαν το shopping. Υπάρχουν άπειρα μαγαζιά για να ψωνίσεις και άπειρα ρούχα για να αγοράσεις. Η βιτρίνα είναι πάντα ένας τρόπος να ερωτευτείς ένα ρούχο αλλά αν δεν το δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ αν σου ταιριάζει πραγματικά. Έτσι και οι άνδρες. Με μια πρώτη ματιά μπορεί να φαίνονται τέλειοι αλλά καλύτερα πριν ξοδέψεις το μηνιάτικο σου, να κάνεις μια δοκιμή.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Από την άλλη οι άνδρες θα υποστήριζαν κάτι τέτοιο:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι γυναίκες είναι όπως το ποδόσφαιρο. Προτιμούν να παίζουν στο δικό τους γήπεδο για να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Πρέπει να παίξεις έξυπνα μαζί τους και για να κερδίσεις πρέπει να είσαι άξιος παίχτης. Για να βάλεις γκολ πρέπει να αποφύγεις τα φάουλ, διαφορετικά η κόκκινη κάρτα είναι αναπόφευκτη…και ένας καλός παίχτης δεν ανέχεται να παρακολουθεί από τον πάγκο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η δική μου θεωρία είναι ότι απλά δεν υπάρχουν θεωρίες. Γιατί κάθε θεωρία μου τελικά γκρεμίστηκε στην πορεία Και ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν θα σταματώ να βγάζω θεωρίες μόνο και μόνο για να τις γκρεμίζω, υπάρχει μια θεωρία που δεν θα ανατραπεί ποτέ…</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0c343d;">Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!</span></div><br />
<span style="color: #990000;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-500600282806450501?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-38543744620685248932011-02-11T15:53:00.000-08:002011-02-25T12:59:44.357-08:002011-02-25T12:59:44.357-08:00ΧΑΠΙ VALENTINE’S DAY<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-HRatp5ypCOU/TWgYJGv0wwI/AAAAAAAAAC4/xFGejDe9y0Y/s1600/1valentines_day_sucks1%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="158" l6="true" src="http://1.bp.blogspot.com/-HRatp5ypCOU/TWgYJGv0wwI/AAAAAAAAAC4/xFGejDe9y0Y/s200/1valentines_day_sucks1%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div>H μέρα πλησιάζει και όλοι τρέχουν να προλάβουν. Οι βιτρίνες έχουν γεμίσει μπαλόνια, καρδούλες, σέξι εσώρουχα, οι εκπομπές δεν έχουν άλλο θέμα παρά προτάσεις για δώρα και εξόδους. Δεν είναι γρίφος απλά πλησιάζει η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου δήθεν αγίου και προστάτη του έρωτα όχι όμως της τσέπης απ’ ότι φαίνεται.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτή τη γιορτή. Από πότε ο έρωτας γιορτάζεται μία φορά το χρόνο και γιατί θα πρέπει να τον τυλίξουμε σε μια συσκευασία με πολλά ροζ και κόκκινα κορδελάκια;</div><div style="text-align: justify;">Δεν θα μείνω στο κλισέ «της εμπορικής γιορτής». Βεβαίως οι ερωτευμένοι αξίζουν μία μέρα, όπως και οι παράνομοι εραστές που καθιέρωσαν την προηγουμένη του Βαλεντίνου, όπως πληροφορήθηκα από έγκυρη πρωινή εκπομπή. Κρίμα είναι και αυτοί, τόσο καιρό στα αυτοκίνητα και τα φτηνιάρικα ξενοδοχεία δεν αξίζουν οι κατατρεγμένοι μια επίσημη γιορτή; Λοιπόν, όπως έλεγα δεν θα επικεντρωθώ στο γνωστό αυτό κλισέ αλλά στις επιπτώσεις αυτής της μέρας στις σχέσεις.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0c343d;">Α) ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΑ</span></div><div style="text-align: justify;">Με το που μυρίζουμε Φλεβάρη δύο απορίες έχουμε 1) τι θα ντυθούμε φέτος στο καρναβάλι; Και 2) τι δώρο αγοράζεις πάλι; Να μείνεις κλασσικός και πάντα ρομαντικός αγοράζοντας λουλούδια και σοκολατάκια; Να γίνεις πιο τολμηρός αγοράζοντας προκλητικά εσώρουχα εξασφαλίζοντας έτσι ένα υπέροχο βράδυ και για τους δύο; Να γίνεις πιο τρυφερός με ένα χνουδωτό στο σχήμα καρδιάς (αν είσαι κάτω των 15 κάντο αλλιώς διάλεξε κάτι από τα παραπάνω ή τα παρακάτω), να γίνεις πιο σοβαρός με μία πρόταση γάμου (έλα μην τρομάζετε, μια ιδέα έριξα); ή μήπως να ρίξετε ένα χωρισμό έτσι για αλλαγή και πρωτοτυπία (εξακολουθεί να είναι απλώς μια ιδέα); Όλα αυτά μας οδηγούν σε πολύ σκέψη και άσκοπο χρόνο! Ο Έρωτας δεν θέλει σκέψη είναι αυθόρμητος. Γεννιέται σε ανύποπτο χρόνο και δεν γουστάρει περιορισμούς γιατί πνίγεται. Γιατί να τον πνίξουμε λοιπόν κι εμείς σε μία μέρα;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0c343d;">Β)ΓΡΙΝΙΑ, ΓΚΡΙΝΙΑ, ΓΚΡΙΝΙΑ</span></div><div style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μια γυναίκα που περιμένει και δεν εννοώ στο ραντεβού ,εννοώ όταν προσδοκεί την τέλεια ερωτική μέρα. Σκέψου μια μέρα ασταμάτητης προετοιμασίας και ταλαιπωρίας με αποτριχώσεις, κομμωτήριο , βάψιμο νυχιών, να βρει τι να βάλλει, να μαγειρέψει κάτι αφροδισιακό(και δεν είναι εύκολο πιστέψτε με) για να εξασφαλίσει τις εξαιρετικές επιδόσεις του πολλά υποσχόμενου εραστή, άγχος να τα προλάβει όλα, να τα οργανώσει και να τα καταστρώσει και στο τέλος της ημέρας έρχεται ο Θανάσης, ο Γρηγόρης, ο Σταμάτης με άδεια τα χέρια, η κούραση και η βαρεμάρα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και με μνήμη χρυσόψαρου. Δεν το συζητώ χάλια μαύρα. Προσωπικά δεν θα ήθελα να βρεθώ σε κανενός τη θέση.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0c343d;">Γ) ΚΛΑΨ' ΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ</span></div><div style="text-align: justify;">Και αυτή η μανία που θα πρέπει να δείχνεις ερωτευμένος εκείνη τη μέρα; Να έχεις τύπου χαζό χαμόγελο και αφηρημάδα στο βλέμμα, τύπου δήθεν ερωτοχτυπημένου. Να ανταλλάσσεις τα χρόνια πολλά με κάθε ένα τυχόντα για την ξεχωριστή πλην όλα τα άλλα φυσιολογική μέρα (δεν θυμάμαι κανένας εργοδότης να καθιέρωσε μαζική άδεια για να γιορτάσει το προσωπικό του τον έρωτα). Κι αν πάλι δεν είσαι ερωτευμένος εκείνη τη μέρα μπαίνεις αυτόματα σε ένα mood κατάθλιψης να το πω; Να κόψω τις φλέβες μου τώρα να το πω; Να ανοίξω ένα λάκκο και να μπω μέσα να το πω, που δεν έχω έστω έναν περιστασιακό να περάσω αυτή τη ριμαδιασμένη μέρα να πάει στο καλό; Με υπέρμετρη υπερβολή, κάπως έτσι σκέφτεσαι ότι νιώθεις μια τέτοια μέρα…μόνος και μόνος ανάμεσα στον έρωτα που εξαπλώνεται απειλητικά για να σβήσει την επομένη και πάλι στη ρουτίνα και την καθημερινότητα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όχι αν πιστεύετε ότι διαβάζεται μια επικριτική άποψη για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου κάνετε λάθος! Δεν είναι κακό να γιορτάσεις αυτή την κατά τα άλλα υπέροχη ημέρα αλλά αν νομίζεις ότι τότε γιορτάζεις τον έρωτα μάλλον τελικά δεν ξέρεις τι είναι έρωτας, για να τον εγκλωβίσεις τόσο αβίαστα, εγωκεντρικά και εγκληματικά! Ο έρωτας είναι μια γιορτή που δεν έχει να κάνει με το που, το πότε, το γιατί και το πώς. Είναι σαν τα πουλιά που σήμερα θα είναι εδώ , αύριο εκεί, μεθαύριο παραπέρα, που δεν τα νοιάζουν οι χνουδωτές καρδούλες και τα ακριβά κοσμήματα αλλά αρκούνται σε ένα τρυφερό τιτίβισμα ένα φτερούγισμα και μια βόλτα πάνω από τον μενεξεδί ουρανό. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αν γιορτάζεις αυτόν τον Έρωτα, τότε μέσα από όλη μου την καρδιά:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-size: large;">Happy Valentine’s Day</span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><span style="color: #741b47; font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><em>Eva Papoutsi</em></span><br />
<br />
<span style="color: #741b47; font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><em></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-3854374462068524893?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-22190518729296842432011-02-05T13:06:00.000-08:002011-02-11T15:48:56.044-08:002011-02-11T15:48:56.044-08:00ΕΝΑ + ΕΝΑ=ΤΡΙΑ<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-PnlJ70G4cFg/TVXKyqCL2UI/AAAAAAAAACs/CG_1WvdIAtg/s1600/apistia09-600_110316_5A0402%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" h5="true" height="100" src="http://2.bp.blogspot.com/-PnlJ70G4cFg/TVXKyqCL2UI/AAAAAAAAACs/CG_1WvdIAtg/s200/apistia09-600_110316_5A0402%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Ποτέ δεν ήμουν καλή στα μαθηματικά αλλά όχι τόσο σκράπας ώστε να πιστέψω στη θεωρία ότι 1+1=3. Βεβαίως και δεν είναι έτσι αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δίπλα στους κανόνες υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αυτές που είναι πάντα γραμμένες με ψιλά γράμματα τα οποία ίσα ίσα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διακρίνεις ή συνήθως τα παραβλέπεις.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Επίσης ποτέ δεν συμπαθούσα τους μονούς αριθμούς (εκτός από το 7) και ιδιαίτερα το 3. Πίστευα ότι ήταν ένας πονηρός αριθμός, διαβολικός θα έλεγα. Κρύβει την απόλυτη αρμονία και ταυτόχρονα συμβολίζει το πλήθος και την πολυπλοκότητα. Και αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Πριν από μένα τα είπαν πολλοί άλλοι (βλ. Πυθαγόρας) που τα θεώρησαν φιλοσοφίες.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Και να που τώρα μετά από χιλιάδες χρόνια αναρωτιέμαι αν 1 και 1<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάνει 3. Τελικά, όλοι αυτοί οι σοφοί άνθρωποι ίσως δεν είχαν άδικο.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Από την άλλη πάλι κάποιο γνωστό άσμα ομολογεί πως «δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία» ή μήπως υπάρχει; Ιδού το ερώτημα;</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Συζητώντας, παρατηρώντας και διαβάζοντας δεν μπορώ να πω πως κατέληξα σε κάποιο συμπέρασμα… τουλάχιστον δεν κατάφερα να βγάλω μόνο ένα και μοναδικό συμπέρασμα…ήταν αδύνατο να τα βγάλω πέρα με αυτόν τον αριθμό 3.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Συγκέντρωσα όμως, γνώμες και ιστορίες και κάπως έτσι κατέληξα στα εξής παρακάτω:</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι μικρές αμαρτίες (με τον όρο αμαρτία δεν αναφέρομαι σε εκείνο το θρησκευτικό όρο που μου γυρίζει το μυαλό) συνήθως συμβαίνουν όταν λέμε ότι εμείς ποτέ δεν θα τις κάνουμε και τελικά βρισκόμαστε έρμαια τους. </span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Παραδέχομαι ότι όλα μπορούν να συμβούν. Το θέμα είναι τι δέχεσαι να συμβεί , τι αντέχεις να συμβαίνει και τι περιμένεις να συμβεί. Η αγάπη δεν χωρίζεται στα τρία, αυτό είναι σίγουρο αλλά η ευτυχία; Είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Η αγάπη είναι κάτι που μένει, η ευτυχία κάτι που διατηρείται και τελειώνει γρήγορα. Και κάπως έτσι προκύπτουν οι περίεργες σχέσεις με τα τρία πρόσωπα που διαχωρίζονται από την αγάπη και την ευτυχία.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Κάποιες φορές αυτό λειτουργεί. Η απιστία μπορεί να είναι και το τονωτικό μιας σχέσης, αρκεί να αποτελεί μυστικό. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αποδέχομαι την απιστία, προς θεού είμαι φαν της μονογαμίας. Όμως, επειδή τίποτα δεν είναι τέλειο, αν και πολύ θα θέλαμε να υπάρχει το τέλειο, αλλά όπως λέει κι ένας φίλος μου πρίγκιπες και άσπρα άλογα δεν υπάρχουν παρά μόνο στα παραμύθια, υπάρχουν και σχέσεις που θεωρητικά φαίνονται υπέροχες αλλά για να λειτουργήσουν πρακτικά υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πως λειτουργεί αυτό; Αυτή η καθόλου υγιής σχέση καταρχήν στηρίζεται στα θεμέλια της συνήθειας και της αγάπης και αναζητά το πάθος της κάπου αλλού. Και εδώ ταιριάζει η παροιμία «έτσι έχουμε και την πίτα ολάκαιρη και το σκύλο χορτάτο». Με υποσχέσεις και ψέματα όλα τα καταφέρνεις.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Κάπως έτσι θα εντρυφήσουμε σε αυτές της σχέσεις τριαδικής μορφής. Ξεκινώντας από τους συντελεστές διακρίνουμε το λύκο, το πρόβατο Α και το πρόβατο Β. Αυτά τα τρία δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συμβιώσουν αλλά αν ο λύκος θέλει ένα πλούσιο γεύμα θα ταΐζει υπομονετικά και τα δύο πρόβατα για να καταφέρει να έχει ένα χορταστικό μεσημεριανό! </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 115%;">Αν είσαι στη θέση του λύκου μάλλον θα πρέπει να φυλάς το μαντρί σου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ή τα μαντριά σου. Μια κατσαρόλα στο κεφάλι είναι πάντα μια καλή προστασία αν και όχι αρκετή για να διατηρήσεις την σωματική σου ακεραιότητα. Μια πρόχειρη δικαιολογία είναι πάντα μια καλή λύση για να σώσεις καταστάσεις. Οι υποσχέσεις είναι </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">must</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">όπως επίσης φρόντισε το φεγγάρι και τα άστρα να τα χαρίζεις απλόχερα και χωρίς τσιγκουνιές και στα δύο στρατόπεδα (…πρόσεχε) εξίσου!</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Αν ανήκεις στην κατηγορία πρόβατο Β διαλογής υπάρχουν δύο περιπτώσεις να ζεις στην άγνοια της επιλογής σου ή να γνωρίζεις το απαγορευμένο του πεδίου που μόλις εισήλθες.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Και αν ξέρεις την αλήθεια; Τότε εσύ το διάλεξες. Ή παίζεις το παιχνίδι ή αποχωρείς. Στην περίπτωση Α α) δεν πρέπει να έχεις προσδοκίες, το πιο πιθανό είναι να απογοητευτείς, γιατί κανείς δε ρισκάρει το ασφαλές για τον παροδικό ενθουσιασμό β) δεν κοιτάς το μέλλον γιατί δεν υπάρχει μέλλον…εκτός πια αν αποτελέσεις την εξαίρεση των περιπτώσεων, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο γ)αποδέχεσαι κάθε συνέπεια από χαρακτηρισμούς έως και φθηνές δικαιολογίες (αυτό σίγουρα).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Στην περίπτωση Β μάλλον κερδίζεις την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό σου και χάνεις την ευκαιρία μιας περιπέτειας και ενός ένοχου παρελθόντος. Τότε και επίσημα μπορείς να χαρακτηριστείς το καλό παιδί. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 115%;">Τέλος αν είσαι στη θέση πρόβατο, που βρίσκεται στο μαντρί Α τότε μακάρι να μην το μάθεις ποτέ. Αν πάλι πέσει στην αντίληψη σου, απλά σκέψου τι στάση θα πάρεις… α)θα το παίξεις η/ο πολιτισμένη/ος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>απατημένη/ος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που συγχωρεί μια ατασθαλία του/της συντρόφου, β)θα εύχεσαι να <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βρουν μέρος να κρυφτούν ή γ) μήπως θα γίνεις λούης χωρίς να αφήσεις στοιχεία και αιτίες για την εξαφάνιση σου(αυτά τα αφήνεις στη Νικολούλη) παρά μόνο ένα χαρτάκι που γράφει «φεύγω»; Σκέψου και πράξε ανάλογα…και τα τρία είναι άκρως κινηματογραφικά αν και το πρώτο λίγο ανιαρό. Μάλλον κάποιος σκηνοθέτης δεν θα το διάλεγε για την ταινία του (βέβαια στο “</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">unfaithful</span><span style="line-height: 115%;">” </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">o</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Richard</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Gere</span><span style="line-height: 115%;"> συγχώρεσε μεν την γυναίκα του, σκότωσε δε τον εραστή της).</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large; line-height: 115%;">Κάπως έτσι επιβεβαιώνεται η θεωρία ότι μπορεί 1+1=3, όχι πάντα για να μην γενικεύουμε τις εξαιρέσεις. Εγώ πάντως προτιμώ να μην πάρω θέση αλλά αν σας τύχει τι να πω…γερό στομάχι σε όποια θέση και να βρίσκεστε.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="color: #38761d; font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Υ.Γ. Ελπίζω το άρθρο αυτό να μην το διαβάσει κάποιος μαθηματικός μου από τα σχολικά χρόνια…αν το διαβάσει τι να πώ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>« Κύριε καθηγητά ευχαριστώ για τις προσπάθειες που κάνατε να μου μάθετε μαθηματικά, μάλλον απέτυχαν αλλά για να μην τρομάξετε 1+1=2 ή και 3 εξαρτάται αν πρόκειται για τον κανόνα ή την εξαίρεση»</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="color: #990000; font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><strong>ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</strong></span></span></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-2219051872929684243?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-17230115779120960652011-01-04T10:45:00.000-08:002011-02-05T13:04:01.269-08:002011-02-05T13:04:01.269-08:00ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕΣΑ ΣΟΥ<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TU27IBwubkI/AAAAAAAAACg/C2a27R3GuhI/s1600/toulmouche%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" h5="true" height="200" src="http://4.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TU27IBwubkI/AAAAAAAAACg/C2a27R3GuhI/s200/toulmouche%255B1%255D.jpg" width="176" /></a></div><span style="font-family: inherit;">Η οικονομική κρίση δεν είναι η μοναδική που μας έχει επηρεάσει! Διανύουμε μια περίοδο συναισθηματικής κρίσης! Δεν ξέρουμε πώς να νιώσουμε ή μήπως δεν ξέρουμε πώς να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε; </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Κρυβόμαστε πίσω από πολύ όμορφα σκληρά προσωπεία! Είμαστε ανεξάρτητοι και άκρως εγωιστές. Προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τα θέλω μας με ένα τρόπο τόσο καλά συνδυασμένο με την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε! Δεν έχουμε μάθει να κοιτάμε πίσω από τις λέξεις παρά μόνο να τις ξεστομίζουμε τόσο αβίαστα χωρίς να δίνουμε νόημα και σημασία, χωρίς να δακρύζουμε και να γελάμε μέσα από την ψυχή μας! Και σιγά σιγά χάνουμε την ταυτότητα μας , το εγώ μας , το μυαλό μας και φτάνουμε σε ένα τόσο γνώριμο BLACK OUT.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ξαφνικά βρισκόμαστε σε ένα κενό. Όλα μοιάζουν αδιάφορα αν όχι ανούσια. Κάνουμε πράγματα που ούτε εμείς οι ίδιοι καταλαβαίνουμε! Όχι, γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε. Χαμένοι ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους τόσο εύκολα και απλά. Εκδιδόμαστε σε έναν κόσμο που μπορεί να μην έχει να μας προσφέρει τίποτα παραπάνω από το τίποτα και αφήνουμε το τίποτα να μας εγκλωβίσει σε μια άκαρδη πραγματικότητα!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί φοβόμαστε να ονειρευτούμε, φοβόμαστε να αισθανθούμε, φοβόμαστε να αγαπήσουμε. Φοβόμαστε!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι θα γινόταν αν άφηνες για λίγο στην άκρη τους φόβους, την απαισιοδοξία, την γκρίνια, την πλεονεξία, την απληστία και προσπαθούσες να αγαπήσεις έστω και λίγο τον εαυτό σου έτσι όπως είναι μοναδικός και τόσο όμοιος με τους υπόλοιπους…</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Είσαι σαν το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού μόνο που ο θησαυρός βρίσκεται μέσα σου και πρέπει να προσπαθήσεις να τον βρεις! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ας αφήσουμε για λίγο τον περίπλοκο κόσμο των μεγάλων και ας γίνουμε για λίγο παιδιά, ας σκεφτούμε σαν παιδιά, ας ονειρευτούμε σαν παιδιά. Ίσως τότε ο κόσμος μας γίνει καλύτερος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Αν ψάχνεις να βρεις ένα κόσμο καλύτερο κοίταξε πρώτα μέσα σου, ανακάλυψε τον εκεί και τότε ίσως καταφέρεις να φέρεις τον έξω κόσμο ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Καλή χρονιά!</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><strong><span style="color: #cc0000;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span></strong><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-1723011577912096065?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-45896887012456959442010-12-03T12:54:00.000-08:002011-01-04T10:38:58.388-08:002011-01-04T10:38:58.388-08:00ΧΩΡΙΣΑΤΕ, ΣΚΟΥΠΙΣΤΕ , ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TSNpE38V0WI/AAAAAAAAACQ/AS6HHwPvToo/s1600/xilopita_agapi_xwrismos_love_break-up%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="153" n4="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TSNpE38V0WI/AAAAAAAAACQ/AS6HHwPvToo/s200/xilopita_agapi_xwrismos_love_break-up%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-size: x-small;">Αφιερωμένο στους πρόσφατα χωρισμένους γενικά και απροσδιόριστα…</span></div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Η αγάπη και ο έρωτας πολλές φορές έχουν ημερομηνία λήξης. Ίσως γιατί οι δεσμοί δεν ήταν πολύ δυνατοί, ίσως πάλι γιατί εμείς δεν ήμασταν αρκετά δυνατοί για να τους κρατήσουμε. Τότε βλέπουμε πως ο κοινός δρόμος που ακολουθούμε φτάνει σε ένα αδιέξοδο, ένα μεγάλο τοίχο που δεν μας επιτρέπει να δούμε παραπέρα, μάλλον γιατί δε υπάρχει συνέχεια σε αυτή την ιστορία και ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #990000;">Ο </span><span style="color: #990000;">ΧΩΡΙΣΜΟΣ</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι τελείες είναι πάντα δύσκολες αλλά τα πολλά κόμματα και ο μακροπερίοδος λόγος οδηγεί σε προτάσεις χωρίς κανένα νόημα. Το θάρρος να χωρίσεις απαιτεί πρώτα απόφαση και η απόφαση με τη σειρά της απαιτεί τη συνειδητοποίηση του τέλματος. Συνήθως το πρώτο πράγμα που επιλέγουμε να κάνουμε είναι ο αγώνας να κρατήσουμε ότι έχουμε. Αξίζει όμως να παλεύεις σε έναν χαμένο αγώνα; Αξίζει να περιμένεις να δεις τη συνέχεια της ταινίας όταν στην οθόνη προβάλλονται ήδη οι τίτλοι τέλους;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Την απάντηση θα την βρεις μέσα σου κι όταν την βρεις θα συνειδητοποιήσεις ότι πρέπει να πάρεις απόφαση, να βρεις το θάρρος να πεις «ΤΕΛΟΣ».</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #990000;">Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το αύριο ενός χωρισμού εξαρτάται καθαρά από το χθες. Πόσα έχασες χθες; Πόσο ακριβά σου κόστισε αυτός ο έρωτας που μόλις έληξες; Κι όταν λέω «κόστισε» δεν αναφέρομαι σε κανένα αριθμό τραπεζικού λογαριασμού ούτε σε ώρες, μήνες, χρόνια! Ήταν μια δυνατή αγάπη ή απλά ένας περαστικός έρωτας; </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #990000;">Α) ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΟΥ ΜΙΣΟ</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Σ’ αυτή την περίπτωση το τέλος πάντα είναι δραματικό. Επιβάλει μαύρα γυαλιά για μία τουλάχιστον εβδομάδα, απαραιτήτως χαρτομάντιλα, ρούχα σε σκούρες έως μαύρες αποχρώσεις και αφαγία για τις πρώτες τρεις μέρες το λιγότερο (ε, μην πεθάνουμε της πείνας). Όλα τα παραπάνω όμως δεν αναιρούν το ότι υπάρχει αύριο. Τα πάντα σου θυμίζουν το χθες που μόλις άφησες και η ανάγκη για μια δεύτερη ευκαιρία είναι πάντα μεγάλη, τόσο μεγάλη που βρίσκεσαι συνεχώς στο ίδιο δίλλημα «να πατήσω αποστολή, να σηκώσω πρώτη το ακουστικό ή να περιμένω τηλέφωνο;». Τελικά κάνεις μια τελευταία προσπάθεια και διαλέγεις ένα από τα δύο πρώτα. Έπειτα πάλι καταλαβαίνεις ότι όλα είναι μάταια και επιστρέφεις στην δραματική σου κατάσταση. Πίσω στα δακρύβρεχτα σεντόνια σου, τα χαρτομάντιλα και τα μαύρα chic γυαλιά σου ελπίζοντας ότι ο χρόνος θα κλείσει γρήγορα τις πληγές σου. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #990000;">Β) ΠΡΩΟΡΟΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ενθουσιαστήκατε, πέσατε με τα μούτρα και τρέχατε με πολλά χιλιόμετρα έχοντας τα μάτια κλειστά, τυφλωμένοι από ένα εφήμερο πάθος ή μία ανάγκη. Τρακάρατε και ο θάνατος αποδείχτηκε άσχημο αποτέλεσμα της έντονης επιθυμίας σας για αδρεναλίνη. Λίγα δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά σου. Είσαι στεναχωρημένος, όμως, για τον έρωτα που πέθανε τόσο νωρίς ή μήπως για τον πληγωμένο εαυτούλη σου…; Αυτή η ιδιάζουσα περίπτωση συνήθως περνά γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερες απώλειες αφού πιάνουμε αμέσως το μάθημα που έμελλε να πάρουμε και δεν χάνουμε άλλο χρόνο. Ξεκινούμε εντατικά, ψάχνοντας τον επόμενο έρωτα που θα μας συναρπάσει και θα μας προσφέρει όλα όσα δεν κατάφερε ο τέως.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #990000;">DON’T!!!</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Στον πόλεμο και τον έρωτα λένε όλα επιτρέπονται! Ωστόσο στο χωρισμό δεν ισχύει το ίδιο. Είτε χώρισες είτε σε χώρισαν, το πρώτο που θα πρέπει να κάνεις είναι να μείνεις αξιοπρεπής. Οι άσκοπες παρακλήσεις στα γόνατα, η προσπάθεια να αποσπάσεις λίγη λύπηση, τα τηλεφωνήματα σε όλους τους κοινούς γνωστούς, οι παρακολουθήσεις και οι κατασκοπίες, το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρουν είναι να κερδίσεις τον τίτλο της/του «Mr-Mss Υστερικός-ης και Κολλιτσίδα», πράγμα που ίσως σου στοιχήσει στις επόμενες τυχόν σχέσεις σου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μια δεύτερη ευκαιρία πάντα είναι μια καλή πρώτη σκέψη αρκεί να γίνεται στα φυσιολογικά πλαίσια της συζήτησης και να υπάρχει βεβαίως η διάθεση και από τις δύο πλευρές. Στην αντίθετη περίπτωση το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πεις αντίο με το κεφάλι ψηλά. Αύριο θα είναι μια καινούρια ημέρα, η αρχή μιας καινούριας εποχής. Έτσι δεν είναι;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #990000;">ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ…</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι σχέσεις όπως ανέφερα στην αρχή είναι σαν τους δρόμους. Άλλοτε έχουν ένα προορισμό, άλλοτε πολλούς και άγνωστους και άλλοτε πάλι καταλήγουν σε αξεπέραστα αδιέξοδα. Αντί να προσπαθείς να ξεπεράσεις τους τοίχους προτίμησε να αλλάξεις δρόμο και ίσως σε βγάλει κάπου τελικά!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #cc0000;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-4589688701245695944?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-11029421304123144462010-11-09T14:50:00.000-08:002010-12-03T14:06:36.829-08:002010-12-03T14:06:36.829-08:00Η ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlp2ry-86I/AAAAAAAAACI/si3WErEPLdA/s1600/26636-hi-cinderella_withpreview%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="130" ox="true" src="http://3.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlp2ry-86I/AAAAAAAAACI/si3WErEPLdA/s200/26636-hi-cinderella_withpreview%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div>Αλλαγές. Κάποιοι τις αγαπάνε και επιδιώκουν να ζουν καθημερινά ένα καινούριο αύριο. Κάποιοι άλλοι τις σιχαίνονται γιατί προτιμούν να ζουν σε μια ασφαλή και μόνιμη ρουτίνα. Και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων στην οποία ανήκουμε οι περισσότεροι (τουλάχιστον εγώ σίγουρα), που ούτε μισούμε τις αλλαγές ούτε όμως μας χαλάει να επαναπαυτούμε στη καθημερινότητα μας.<br />
<br />
<br />
Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουμε, ένα είναι το σίγουρο: κάθε αλλαγή πηγάζει από το ίδιο μας το εγώ. Αυτό ακούστηκε κάπως περίεργο, σαν φράση από αυτά τα βιβλία ανασυγκρότησης του εαυτού μας, του τύπου « Η ευτυχία και ο δρόμος για να την κατακτήσεις», τα οποία για να πω την αλήθεια δεν τα συμπαθώ ιδιαιτέρως χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι τα κατακρίνω. Παρόλα αυτά ,αυτά τα βιβλία έχουν ένα μεγάλο δίκιο: η ζωή μας και πώς θα την αλλάξουμε, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο δεν έχει σημασία, είναι αποκλειστικά προσωπική μας δουλεία και υπόθεση.<br />
<br />
Ο άνθρωπος είναι γεννημένος να αλλάζει συνεχώς. Ζει σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται συνεχώς, ο ίδιος μεγαλώνει και γερνάει, η ζωή του αυτόματα του επιβάλλει ένα σωρό αλλαγές χωρίς να τον ρωτήσει. Ωστόσο πολλές φορές παρατηρούμε ανθρώπους που ενώ σωματικά έχουν μεγαλώσει, αισθάνονται ακόμα παιδιά (όχι δεν αναφέρομαι σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο) και εμείς που μεγαλώσαμε πνευματικά και σωματικά (και το εμείς είναι άκρως σαρκαστικό) είμαστε απέναντι, τους κοιτάμε απορημένοι και αναρωτιόμαστε «μα πότε επιτέλους θα μεγαλώσει;» έχοντας ως παράδειγμα τους εαυτούς μας. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος πρέπει να παραμείνει όπως έχει μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος ότι πρέπει να αλλάξει.<br />
<br />
Που θέλω να καταλήξω; Ας πάρουμε για παράδειγμα το παραμύθι της Σταχτοπούτας…<br />
<br />
Η Σταχτοπούτα μένει ορφανή. Μια αλλαγή οπωσδήποτε ακούσια. Ανήκει σε αυτές τις αλλαγές που επιβάλει ο κύκλος της ζωής. Η ορφάνια της την οδηγεί στις στάχτες και αυτές οι στάχτες είναι που θα την σώσουν από τις υστερικές αδελφές της, οι οποίες δεν θα την αναγνωρίσουν στο χορό όταν θα μαγέψει τον πρίγκιπα. Ωστόσο αυτές οι στάχτες θα της δημιουργήσουν και την επιθυμία να αλλάξει ζωή φωνάζοντας την καλή νονά νεράιδα, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εσωτερική δύναμη της Σταχτοπούτας, να αλλάξει έστω και εμφανισιακά για να πετύχει το σκοπό της, δηλαδή να παντρευτεί τον πρίγκιπα και να αλλάξει ζωή.<br />
<br />
Αυτή είναι η άλλη πλευρά του παραμυθιού, που ίσως είναι πιο ωμή, λιγότερο ρομαντική και ίσως έτσι φαίνεται η πιο εγωιστική πλευρά της μικρής και πολυπονεμενης πριγκίπισσας, αλλά είναι και ένα από τα μηνύματα του πολυειπομένου παραμυθιού: « Η δύναμη να το αλλάξεις». (όπως τουλάχιστον εγώ το αντιλαμβάνομαι).<br />
<br />
Όπως η Σταχτοπούτα λοιπόν, πάρα τον απρόσμενο θάνατο του πατέρα της- αναγκαία αλλαγή, κατάφερε να βρει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή της έτσι κι εμείς πρέπει να ψάχνουμε μέσα μας τη δύναμη να αλλάζουμε ότι δεν μας κάνει πια. <br />
<br />
Πρόσεχε όμως, ότι και να θες να αλλάξεις, μην περιμένεις την καλή νεράιδα να έρθει από μόνη της. Πρέπει εσύ να την καλέσεις! Για την ακρίβεια πρέπει να βρεις την καλή νεράιδα ή νεράιδο μέσα σου!<br />
<br />
Γι’ αυτό λοιπόν αλλάξτε ότι δεν σας αρέσει…και όχι, τώρα δεν σας μιλάει ο Σούλης από τον ΑΝΤ1, αλλά μια φωνούλα, που ο καθένας κουβαλάει κάπου στο βάθος, στην οποία συχνά κλείνουμε τα όμορφα αυτάκια μας. Βρείτε τη δύναμη μέσα σας και αφήστε πίσω ότι δεν σας οδηγεί στα θέλω σας.<br />
<br />
Βεβαίως, κάθε αλλαγή δυστυχώς επιβάλει και μια απώλεια αλλά καλύτερα να χάσουμε κάτι και να βρούμε κάτι καινούριο παρά να ζούμε σε ένα παρόν μπουκωμένο με φθαρμένες καταστάσεις. Ακολουθήστε τα ένστικτα σας ακόμα κι αν αυτά είναι λάθος, ρισκάρετε στο βωμό μιας καινούριας αρχής.<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #741b47; font-family: inherit;"><strong>ΗΑPPY NEW LIFE!!!</strong></span><br />
<br />
<strong><span style="color: black;">ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span></strong><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-1102942130412314446?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-63424445011528748322010-10-24T03:40:00.000-07:002010-12-03T14:04:59.561-08:002010-12-03T14:04:59.561-08:00ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!<div align="justify"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlpemn846I/AAAAAAAAACE/APhg3WL8Oms/s1600/joy%252520copy%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="148" ox="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlpemn846I/AAAAAAAAACE/APhg3WL8Oms/s200/joy%252520copy%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: times new roman; font-size: 85%;">Του Gabriel Garcia Marquez</span><br />
"<strong><em>Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν λα αυτά που λέω εδώ.<br />
<br />
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.<br />
<br />
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!<br />
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.<br />
<br />
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους… Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή…<br />
<br />
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.<br />
<br />
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.<br />
<br />
Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.<br />
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.<br />
<br />
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.<br />
<br />
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.<br />
<br />
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.<br />
<br />
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.<br />
<br />
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."</em></strong><span style="color: #ff6666;">Δυστυχώς κάποιες φορές ξεχνάμε ότι πρέπει να ζούμε το σήμερα, ξεχνάμε ότι το αύριο είναι αμφίβολο , ξεχνάμε πόσο σημαντικά είναι κάποια μικρά πράγματα όπως το να δείξουμε αυτά που νιώθουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε!</span><strong><span style="color: #009900;">ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΤΗ ΚΑΘΕ ΣΑΣ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΟΛΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ!</span></strong></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-6342444501152874832?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-85039304270894325302010-08-09T08:27:00.000-07:002010-12-04T13:30:45.410-08:002010-12-04T13:30:45.410-08:00ΠΕΡΝΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΛΑ!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlpJqtyd6I/AAAAAAAAACA/nuyV14VeQB4/s1600/SingleLifeSection2%255B1%255D.gif" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="153" ox="true" src="http://3.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlpJqtyd6I/AAAAAAAAACA/nuyV14VeQB4/s200/SingleLifeSection2%255B1%255D.gif" width="200" /></a></div><div align="justify"><span style="font-family: times new roman; font-size: 130%;">Η παραλία επιβάλει μελέτη …Όχι μην φανταστείς επιστημονικά βιβλία και τόμους του πανεπιστημίου (αυτά τα αφήνουμε για το Σεπτέμβριο προς το παρόν), παραμόνο λίγα ρηχά περιοδικά μόδας και κοινωνικού περιεχομένου. Καθώς ξεφύλλιζα, λοιπόν, ένα από αυτά, το μάτι μου έπεσε σε ένα άρθρο με τίτλο «ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ SINGLE LADIES». Ως single, και το αποκαλύπτω χωρίς φόβο και πάθος, αποφάσισα να το διαβάσω… αν και ήξερα περίπου το περιεχόμενο, καθώς είχα διαβάσει κι άλλα τέτοια άρθρα της ίδιας στήλης.<br />
Ήταν όπως ακριβώς το περίμενα, γεμάτο συμβουλές για οne night stands , fuck buddies και απελπισμένες νύχτες στο πλευρό του πρώην. Τόσο κακό είναι να είσαι single; Αναρωτήθηκα. Έπειτα έφερα στο μυαλό μου αντιδράσεις γνωστών με βλέμματα γεμάτο οίκτο και λύπηση όταν η απάντηση στην ερώτηση τους «Είσαι με κανένα αυτόν τον καιρό;» είναι « Όχι αυτό τον καιρό είμαι μόνη μου» και η συνέχεια της άδοξης αυτής συζήτησης είναι «Δεν πειράζει σύντομα θα βρεις και εσύ κάποιον... φτωχή μου κοπέλα» …καλά αυτό δεν το ξεστομίζουν συνήθως (και λέω συνήθως γιατί πάντα υπάρχουν καλοθελητές που θέλουν να σου χαλάσουν τη διάθεση), αλλά διαγράφεται στο πάντα γεμάτο οίκτο βλέμμα τους και συνεχίζουν τον μονόλογο τους περιγράφοντας πόσο ευτυχισμένες είναι που έχουν δίπλα τους τον Τάκη –Μάκη –Σάκη.<br />
Μα θεέ μου τι διαβάζω; Σκέφτηκα. Δηλαδή μόνο μια σχέση φέρνει την άνοιξη; Ή έστω λίγο φτηνό και γρήγορο σεξ που θα ψωνίσεις στο μπαρ; ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ!!!<br />
Τώρα, βέβαια κάποιοι θα συνεχίζουν να διαβάζουν με τον ίδιο οίκτο αλλά θα το παραβλέψω και θα συνεχίσω τη σκέψη μου.<br />
Αγαπητέ μου φίλε-η, όχι δεν είναι κακό να είσαι μόνος (ερωτικά πάντα ), ούτε βέβαια είναι κακό να βροντοφωνάζεις πόσο ευτυχισμένος είσαι με το αγόρι, σύντροφο, σύζυγο σου …αν και αυτά τα πράγματα νομίζω φαίνονται!!!<br />
Η single life είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος στη ζωή μας (είτε είσαι αρσενικού, είτε θηλυκού γένους) αρκεί να το βλέπεις από την σωστή οπτική γωνία. Αυτή που ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει όταν όλοι οι άντρες και οι γυναίκες της Γής είναι πιασμένοι, και που αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα που πάλι θα κάνεις κάτι ενδιαφέρον στη ζωή σου έστω και ΜΟΝΗ-ΟΣ ΣΟΥ! Σκέψου μόνο ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου θα το περάσεις αρραβωνιασμένος ή μέσα σε 1 , 2 ή ακόμη χειρότερα σε περισσότερους γάμους.<br />
Αφού, όμως είναι τόσο απαραίτητες οι οδηγίες χρήσεις ακόμα και στο πως θα χειριστούμε τη ζωή μας, θα σου παρουσιάσω και το δικό μου οδηγό επιβίωσης για singles αλλά έτσι όπως εγώ τον βίωσα χωρίς να χρειάζομαι τίποτα από τα παρακάτω: one night stands …fuck buddies …πρώην στο κεφάλι μου και το κρεβάτι μου.</span><br />
<span style="font-family: times new roman;"><span style="font-size: 130%;"><span style="color: #990000;">1)ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ ΟΛΑ</span></span></span><br />
<span style="font-family: times new roman;"><span style="font-size: 130%;">Άσε τους Πυξ Λαξ να χρειάζονται την μοναξιά τους τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα κι εσύ κάνε κάτι καλύτερο. Ποιος σου είπε, αγάπη μου, ότι δεν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο; Ίσα ισα τα μεγαλύτερα γλέντια γίνονται στον παράδεισο. Χώρισες, είσαι καιρό μόνη –ος, αντί να κλείνεσαι μέσα και να κλαίς την άδικη μοίρα σου που σε πέταξε στα χαμηλά προτίμησε τα πάρτη, τις εκδρομές με φίλους, τις εξόδους μέχρι τα χαράματα (χωρίς αυτό να περιλαμβάνει μέθη μέχρι τελικής πτώσης για να πνίξεις τον πόνο σου). Έτσι, και θα περάσεις εσύ καλά και οι φίλοι σου θα το εκτιμήσουν, γιατί τους παραμέλησες τον τελευταίο καιρό αφού η ζωή σου ήταν μοιρασμένη στα δύο: δουλεία και σχέση.<br />
<span style="color: #990000;">2)ΤΑΒΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ</span><br />
Μήπως είναι μια καλή ευκαιρία να κάνεις ένα καλό απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής σου; Να σκεφτείς που ήσουν, που είσαι, τι θέλεις; Να δεις τα λάθη σου από την αρχή, να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου και τις επιλογές σου. Να βάλεις καινούριους στόχους ακόμη κι αν είσαι στη μέση της χρονιάς…<br />
Σ’ αυτό βεβαίως δεν είσαι μόνος. Συνήθως οι φίλοι, οι γονείς, οι γνωστοί και οι άγνωστοι μπαίνουν σε μια διαδικασία να σου λένε διαρκώς κάτι … μπλα…μπλα… μπλα. Αυτό θα πει άλλωστε καλός φίλος, και αυτό το λέω χωρίς καμία πρόθεση ειρωνείας. Η ταβανοθεραπεία θα σε βοηθήσει να μεταφράσεις όλο αυτό το μπλα μπλα σε χρήσιμες συμβουλές που θα σε βοηθήσουν, θα σε ταρακουνήσουν, θα σου ανοίξουν τα μάτια και ότι θέλει προκύψει τέλος πάντων. Γενικά να ξέρεις ότι ο πιο υποκειμενικός κριτής είναι ένα τρίτο μάτι και κυρίως το μάτι των δικών μας ανθρώπων που θέλουν πάντα το καλό μας.<br />
<span style="color: #990000;">3)ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ</span><br />
Είσαι φαν της μουσικής, του θεάτρου, των μουσείων, του σινεμά και ότι έχει να κάνει γενικότερα με πολιτισμό, κουλτούρα και τέχνη; Κανείς δεν σε ακολουθεί σε αυτά; Ε και καλά ποιο είναι το πρόβλημα; Πήγαινε μόνος σου! Εντάξει δεν θα πας μόνος σου για ποτό… ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΣΑΙ… αλλά όλα τα παραπάνω είναι εξίσου διασκεδαστικά και χωρίς παρέα… άσε που μπορεί να κανείς και καινούριες γνωριμίες με ανθρώπους που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με εσένα και ίσως την επόμενη φορά να πάτε μαζί στη συναυλία του αγαπημένου σας καλλιτέχνη!<br />
<span style="color: #990000;">4)ΝO FEAR BABY!</span><br />
Το σημαντικότερο το άφησα τελευταίο. Αν νομίζεις ότι αυτό που σου προκαλεί μελαγχολία είναι η μοναξιά, είσαι πολύ γελασμένος-η …ο φόβος σου είναι και τίποτα παραπάνω. Αντί να φοβάσαι το άδειο σου κρεβάτι και πριν αποφασίσεις να κανείς μια καινούρια αρχή σε μια άλλη σχέση σκέψου αν είναι σίγουρα αυτό που θες και χρειάζεσαι. Αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σου καλύψει όλα αυτά που σου λείπουν ή αν το κάνεις απλά για να μην είσαι μόνος σου. Μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό σου είναι πιο απαραίτητη από μια ακόμα αποτυχημένη σχέση που θα σε οδηγήσει στα ίδια ερωτηματικά.<br />
</span></span><span style="font-size: 130%;"><em><span style="color: #ff6666;">ΑΝ ΠΑΛΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΔΟ,ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΚΕΨΟΥ ΤΑ ΕΞΗΣ :</span></em>-<span style="color: #00cccc;">FUCK BUDDIES LOL!:</span> Αξίζει να χαλάσεις μια σημαντική φιλία για μια στιγμή αδυναμίας ;<br />
-<span style="color: #33ccff;">SEX ΜΕ ΤΟΝ EX</span> : Come on! Γιατί επιμένεις να έχεις στο προφίλ σου την ένδειξη “ its complicated” και δεν κάνεις ένα βήμα μπροστά και όχι άσκοπα και ψυχοφθόρα πισωγυρίσματα;<br />
-<span style="color: #33ccff;">ONE NIGHT STAND</span>: Αν θες να παίξεις κανένα πρόβλημα, αρκεί να ξέρεις τους κανόνες και να είναι επιλογή καθαρού μυαλού και όχι απόφαση μετά από άπειρα σφηνάκια τεκίλα.<br />
<br />
ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span></div><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-8503930427089432530?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-40309000942969757512010-08-01T08:40:00.000-07:002010-12-03T14:02:51.345-08:002010-12-03T14:02:51.345-08:00SHOW ME THE MONEY, HONEY!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlo2yc4oEI/AAAAAAAAAB8/riIAYCKLYwA/s1600/money-love-relationships%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="151" ox="true" src="http://2.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPlo2yc4oEI/AAAAAAAAAB8/riIAYCKLYwA/s200/money-love-relationships%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: times new roman;">Οι σχέσεις είναι σαν το χρηματιστήριο. Ξυπνάς ένα πρωί και αποφασίζεις να επενδύσεις σε μια μετοχή. Εύχεσαι ότι η μετοχή σου θα ανέβει και θα γίνεις ένας άλλος Ωνάσης και απεύχεσαι να πέσει γιατί έτσι θα τα χάσεις όλα για όλα! Ωστόσο αφήνεις στην άκρη τις πιθανότητες αποτυχίας και ρίχνεις όλη την περιουσία σου σ’ αυτή τη μετοχή.<br />
Κάθε μέρα επενδύεις όλο και πιο πολλά…και κάθε μέρα φαίνεται να είναι η τυχερή σου! Το αύριο σπάνια σε απασχολεί. Mοιάζει μακρινό και πολύ αβέβαιο για να ασχοληθείς μαζί του! Γι’ αυτό ρισκάρεις και συνεχίζεις να επενδύεις!<br />
Αλλά έτσι είναι οι σχέσεις, θέλουν ρίσκο. Αν πάει καλά τότε θα πλουτίσεις με όμορφες στιγμές. Θα γίνεις ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου γιατί θα έχεις αυτό που δεν έχουν πολλοί (κι αυτοί που δεν το έχουν κυρίως είναι οι κυριολεκτικά πλούσιοι άνθρωποι γιατί για τους περισσότερους το μόνο που έχει αξία είναι το χρήμα) …θα έχεις τον άνθρωπο σου.<br />
Αν τελικά οι μετοχές σου αποδείχτηκαν φούσκα… Μην ρίξεις τις ευθύνες στο χρηματιστή. Εκείνος μια συμβουλή σου έδωσε. Το ρίσκο ήταν καθαρά δική σου απόφαση. Ρίσκαρες και έχασες, δέξου το!<br />
Κι αν άνοιξαν πληγές, τώρα αυτό που έρχεται στο μυαλό σου είναι η εκδίκηση… γιατί πρέπει να πάρεις πίσω όλα αυτά που έδωσες και έχασες… και να ανταποδώσεις τον πόνο που απόλαυσες τόσο ηδονικά. Νομίζεις ότι ήρθε η ώρα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών!<br />
Κάπως έτσι πειράζεις την Αννούλα για να ζηλέψει η Κατερίνα …φιλάς τον Γιωργάκη για να σκάσει ο Πέτρος …και μετά επιστρέφεις στις κούκλες και τα αυτοκινητάκια… Είσαι και πάλι στην ηλικία των 5, φυλακισμένος-η μέσα στο σώμα ενός ενήλικα, που πρέπει να φορά σοβαρά κουστούμια αλλά κάτω από αυτά κατά βάθος κρύβεις ακόμα την πάνα σου.<br />
Το να ασχοληθώ με μια σχέση που τραβάει μπροστά, μου φαίνεται βαρετό. Αυτό που προσπαθώ να αναλύσω εδώ δεν είναι το πώς θα χτίσεις την τέλεια σχέση αλλά η συμπεριφορά μας όταν μια σχέση φτάνει ή έχει φτάσει στο τέλος της.<br />
Δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι όλα τελείωσαν. Στην αρχή θα κλάψεις, θα πλαντάξεις από το κλάμα, θα πιείς, γιατί θα είναι πιο εύκολο να δεχτείς αυτή την έκβαση της κατάστασης όσο δεν είσαι νηφάλιος. Θα τα σπάσεις… κι όταν λέω θα τα σπάσεις εννοώ οτιδήποτε γίνεται χίλια κομματάκια. Σιγά σιγά ο θυμός θα ξεσπάσει, ο ουρανός θα ανοίγει με τον καιρό και ένα ουράνιο τόξο θα μαρτυρά την αρχή μιας νέας εποχής. Γι αυτό καλύτερα να αφήσεις τα παιδιαρίσματα για τους μικρότερους …που χρειάζονται πραγματικά την πάνα και το μπιμπερό!<br />
Κι αν θες να εκδικηθείς άφησε στην άκρη σκηνοθετημένες συναντήσεις και βάλε μπροστά τον εγωισμό σου. Ότι έδωσες δεν μπορείς να το πάρεις πίσω… Ο ενδιαφερόμενος σύντομα θα καταλάβει τι έχασε. Μπορεί να λυπηθεί γιατί θα συνειδητοποιήσει ότι δεν εκτίμησε σωστά αυτό που είχε στα χέρια του… Μπορεί από την άλλη, να μην νιώσει απολύτως τίποτα γιατί δεν εκτίμησε ποτέ αυτά που έδωσες. Όσα για σένα ήταν πολλά και πολύτιμα για εκείνον ίσως να μην ήταν τίποτα και να μην είχαν καμία αξία!<br />
Οι τιμές στα συναισθήματα αλλάζουν γιατί εμείς είμαστε διαφορετικοί… Αλήθεια μπορείς να πληρώσεις στην Αμερική με ευρώ; Σκέψου τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα… Κι αν ανακαλύψεις ότι δεν βρήκες ακόμα καλό εκτιμητή ψάξε κάπου αλλού και άσε τα παζάρια με τον παλιό!</span>ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-4030900094296975751?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-83172907944134351152010-07-27T02:38:00.000-07:002010-07-27T02:42:45.002-07:002010-07-27T02:42:45.002-07:00ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗΈνα πρωινό , πιτσιρίκα ακόμη , η μαμά μου, μου φόρεσε ένα κοντό παντελονάκι, μια μαντίλα και κάλτσες μέχρι το γόνατο. Πήγαμε σε ένα σπιτάκι, μικρό ερείπιο τότε ,αχούρι που και που τώρα. Υπήρχαν κι άλλα παιδάκια εκεί, ντυμένα με την ίδια μαντίλα , το ίδιο παντελονάκι και τις ίδια ψηλές κάλτσες . Μία κυρία με σγουρά μαλλιά , Νένα την λέγανε (ήταν η πρώτη μου αρχηγός ),μου είπε ότι από εδώ και στο εξής θα είμαι προσκοπάκι. Δεν έφερα αντίρρηση. Δεν καταλάβαινα και πολλά αλλά μου άρεσαν τα παιχνίδια και οι εκδρομές. Μια μέρα γύρω από τον ιστό της σημαίας, για την ακρίβεια πριν από 14 χρόνια, έδωσα μια υπόσχεση:<br />Υπόσχομαι να είμαι πιστός<br />Στο θεό και τη πατρίδα<br />Να προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη<br />Να βοηθώ τους γύρω μου<br />Και να ζω με το νόμο μας.<br />Πάλι δεν καταλάβαινα πολλά αλλά φαντάστηκα ότι ήταν κάτι καλό. Κι εγώ ένιωσα όμορφα εκείνη τη στιγμή . Δεν καταλάβαινα αλλά ξαφνικά με πλημμύρισαν ένα σωρό όμορφα συναισθήματα, περηφάνια, χαρά. Εκείνη τη μέρα είχαν έρθει και οι γονείς μου και με κοιτούσαν δακρυσμένοι.<br />14 ΧΡΟΝΙΑ μετά φοράω ακόμα , αυτή τη μπλε μαντίλα με την άσπρη ρήγα. Οι Κυριακές μου συνεχίζουν να γεμίζουν προσκοπικά τραγούδια και παιδικά χαμόγελα. Ακόμη πιστεύω σε παραμύθια και οι απόκριες δεν περιορίζονται στον μήνα Φεβρουάριο αλλά το καρναβάλι διαρκεί όλο το χρόνο. Ακόμα έχω χτυπημένα γόνατα , και ρούχα γεμάτο λάσπες και μπογιές γιατί το παιχνίδι ποτέ δεν σταματά ,άσχετα αν τα παιδικά μου ρούχα δεν μου κάνουν πια …<br />Θυμάμαι ακόμα την υπόσχεση που έδωσα τότε , μόνο που τώρα καταλαβαίνω πιο πολλά. Τώρα καταλαβαίνω πως αυτή η υπόσχεση ήταν ο τρόπος να τρυπώσω σε αυτή τη παρέα που λέγεται προσκοπισμός. Ήταν το μυστικό που θα με κάνει να μείνω για πάντα παιδί. Βρήκα μια οικογένεια, όχι μόνο παρέα, οικογένεια. Ποιος είπε ότι την οικογένεια δεν την επιλέγουμε; Μια οικογένεια που μου έμαθε πως η ευτυχία κρύβεται σε πράγματα απλά, όπως το να αποκτάς φίλους και να τους κάνεις να περνούν καλά. Έμαθα να συγκινούμε και να δακρύζω από χαρά και αλήθεια δεν είναι λίγες αυτές οι στιγμές. Έμαθα να έχω συνοδοιπόρους κι εδώ μέσα γνώρισα ανθρώπους σημαντικούς και σπουδαίους. Γνώρισα τους φίλους μου , γνώρισα τα αδέρφια μου που κάθονται πάντα δίπλα μου, που με ακούν και με ανέχονται. Άνθρωποι που ξέρω ότι αν πέσω θα απλώσουν το χέρι για να σηκωθώ. Απόκτησα εμπειρίες μοναδικές και άλλα πολλά που θα χρειαστούν αμέτρητες σελίδες για να τα απαριθμήσω .<br />Κι αλήθεια δεν ξέρω αν τήρησα την υπόσχεση που έδωσα κάποτε, ξέρω όμως ότι αυτή η μαντίλα, το σορτσάκι και οι ψηλές καλτσούλες έγιναν τρόπος ζωής .<br /><span style="color:#33cc00;">ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!!!<br /></span>*αυτές ήταν λίγες σκέψεις που τόλμησα να εκμυστηρευτώ στα προσκοπάκια μου…μάλλον να εκτεθώ κατάφερα αφού δεν μπόρεσα να κρύψω για άλλη μια φορά τα δάκρυα μου …αλλά όπως είπα ήταν δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης για όλα όσα έζησα φορώντας τη μπλε μου μαντίλα ,παίζοντας και τραγουδώντας . Δεν είχα σκοπό να δημοσιεύσω αυτές τις σκέψεις μου αλλά το έκανα για να απαντήσω στην ερώτηση που έχω δεχθεί άπειρες φορές από φίλους και γνωστούς … «ακόμα είσαι πρόσκοπος;» Λοιπόν φίλοι μου ακόμα είμαι… και θα συνεχίσω να είμαι όσο τα πόδια μου με κρατούν όρθια. Ακόμα κι αν πάψω να φορώ τη στολή μου θα είμαι πρόσκοπος γιατί όλες αυτές οι εικόνες και όλες αυτές οι στιγμές έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα μου …έχουν περάσει στο αίμα μου και έχουν γίνει για μένα τρόπος ζωής.<br /><span style="color:#cc0000;">ΑΛΚΥΟΝΗ –ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ</span><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-8317290794413435115?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-60946162031423613512010-07-22T04:11:00.000-07:002010-07-23T13:02:32.475-07:002010-07-23T13:02:32.475-07:00Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ!<span style="LINE-HEIGHT: 115%; FONT-FAMILY: 'Calibri', 'sans-serif'; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-: minor-latinfont-family:Calibri;" ></span><span style="LINE-HEIGHT: 18px" class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Μια φορά και έναν καιρό σε ένα όμορφο νησί ,μακριά από τον κόσμο και τη βουή, ναυάγησαν 29 παλικάρια. Εκεί συνάντησαν ονειρικά πλάσματα, τόπους μαγικούς! Τα 29 παλικάρια όταν αντίκρισαν το φανταστικό τοπίο, σκέπασε τα μάτια τους λήθη </span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">και αποφάσισαν να ζήσουν τη δική τους ουτοπία στον τόπο αυτό.</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span><p style="TEXT-ALIGN: justify; TEXT-INDENT: 36pt" class="MsoNormal"><span style="LINE-HEIGHT: 115%"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Και δεν ήταν λίγα αυτά που έζησαν. Πάλεψαν με πειρατές, βρήκαν θησαυρούς, έμαθαν καινούριους προορισμούς. Έμαθαν ιστορίες για αστέρια και ανθρώπους που έμαθαν να στύβουν τη ζωή με το χέρι, όπως οι σφουγγαράδες τα σφουγγάρια. Έμαθαν πως η ομορφιά πηγάζει από βαθιά και η επιφάνεια χάνεται κάτω από τους αφρούς των κυμάτων. Ανακάλυψαν ότι ένα χαμόγελο είναι αρκετό για να ξεκινήσει </span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">όμορφα η μέρα και πως με την ανατολή του ήλιου οι ακτίνες του σκεπάζουν το χθεσινό αρνητισμό.<?xml:namespace prefix = o /><o:p></o:p></span></span></p><p style="TEXT-ALIGN: justify; TEXT-INDENT: 36pt" class="MsoNormal"><span style="LINE-HEIGHT: 115%"><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Όλοι, όμως, ήταν μοναδικοί και ξεχωριστοί. Κανένας τους δεν έμοιαζε με τον άλλο. Κι όμως όλοι μαζί κατάφεραν</span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">να δημιουργήσουν γερούς δεσμούς φιλίας, ελπίζοντας πως οι στιγμές αυτές θα πλημμυρίζουν αιώνια τη ζωή τους .Οι 29 αυτοί ναυαγοί, όπως η μαμά προστατεύει τα παιδιά της, είχαν τους δικούς τους προστάτες. Δέκα φύλακες άγγελοι φτερούγιζαν πάνω από τα κεφάλια τους και δεν τους άφηναν στιγμή από τα μάτια τους. <o:p></o:p></span></span></p><p style="TEXT-ALIGN: justify; TEXT-INDENT: 36pt" class="MsoNormal"><span style="LINE-HEIGHT: 115%"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Μια μέρα, ένα καράβι φάνηκε στο βάθος του ωκεανού. Οι ναυαγοί δεν έχασαν καιρό </span></span><span style="LINE-HEIGHT: 115%; mso-bidi-mso-bidi-theme-font: minor-latinfont-family:Calibri;" ><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">· άναψαν φωτιές και το καράβι πλησίασε στην ακτή. </span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Τα 29 παλικάρια αποφάσισαν να ανέβουν στο καράβι</span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">αφήνοντας </span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">πίσω τους τον παραμυθένιο τόπο. Τώρα θα έκαναν τον κόσμο ομορφότερο με όλα όσα έμαθαν σε αυτό το νησί. Φεύγοντας</span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">τα μελτέμια φύσηξαν σβήνοντας όλες τις αρνητικές σκέψεις </span><span style="font-size:+0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">και σκορπίζοντας τις αναμνήσεις που θα φυλάνε για πάντα οι δέκα άγγελοι σαν το πιο ιερό μυστικό.</span><o:p></o:p></span></p><p style="TEXT-ALIGN: justify; TEXT-INDENT: 36pt" class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal">Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη στα προσκοπάκια μας που μας χαρίζουν τις πιο όμορφες στιγμές και χαράζουν στις καρδιές μας μοναδικά συναισθήματα! Περάσαμε φανταστικά μαζί τους για ακόμα μια φορά , για ένα ακόμη καλοκαίρι ,σε μια ακόμη κατασκήνωση!<span style="mso-spacerun: yes"> </span>ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!!! <o:p></o:p></i></p><p style="TEXT-ALIGN: justify; TEXT-INDENT: 36pt" class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal"><span style="mso-spacerun: yes"></span>ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΣΟΥ (ΡΑΞΑ), ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ (ΑΛΚΥΟΝΗ)<o:p></o:p></i></p><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-6094616203142361351?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8584545293761049835.post-27316709494730314462010-07-07T17:07:00.000-07:002010-12-03T14:01:11.203-08:002010-12-03T14:01:11.203-08:00ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ: ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPln5YnpRKI/AAAAAAAAAB4/-fEGyjxZVG0/s1600/blind-dates%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" ox="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_-EkW2b2am2o/TPln5YnpRKI/AAAAAAAAAB4/-fEGyjxZVG0/s200/blind-dates%255B1%255D.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><em>Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το πρώτο ραντεβού; Εκείνη η αγωνία για την έκβαση της πρώτης γνωριμίας και τα ιδρωμένα χέρια με τα δάχτυλα που παίζουν για να διώξουν αυτό το αίσθημα της αρχικής αμηχανίας. Το έδαφος είναι πλέον προετοιμασμένο …έχει γίνει η πρώτη επαφή (που πολλές φορές περιορίζεται σε ένα βλέμμα και ακολουθούν μυνήματακια μέχρι την πρώτη συνάντηση) , το πρασινο φωτάκι άναψε προς το παρόν και ήρθε η ώρα να ξεκινήσει το παιχνίδι!<br />
Το πρώτο ραντεβού πρέπει να έχει μια αίσθηση αθωότητας και πολύ αυθορμητισμό…Οι δήθεν συμπεριφορές δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα does και τα don’ts δεν έχουν καμία θέση στις ανθρώπινες γνωριμίες. Αν θέλεις να κερδίσεις αυτόν που κάθετε δίπλα σου , μην σπαταλάς το χρόνο σου ψάχνοντας μυστικές συνταγές, να είσαι ο εαυτός σου, αυτό σε κάνει πιο ελκυστικό άνθρωπο. Μην φοβάσαι τα ελαττώματα σου γιατί τις περισσότερες φορές αγαπάμε και εκτιμάμε περισσότερο έναν άνθρωπο με ελαττώματα παρά μια βαρετή τελειότητα. Το να δείχνεις ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό πού πραγματικά είσαι, σημαίνει ότι το άτομο που έχεις απέναντι σου δεν σε κάνει να νιώθεις άνετα…μήπως λοιπόν δεν είναι αυτό που ζητάς;<br />
Τα πιο ενδιαφέροντα ραντεβού ,όμως , είναι τα ραντεβού στα τυφλά ή blind dates όπως τα λένε οι φίλοι μας οι άγγλοι. Αυτό το μυστήριο του τύπου : «τι κρύβεται πίσω από τη μάσκα του γνωστού αγνώστου;» ή σκέτο αγνώστου ,επιτείνει την αγωνία και κάνει το πρώτο ραντεβού να μοιάζει με παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού. Η πρώτη ζαριά έπεσε και το παιχνίδι ξεκινά με τα πρώτα στοιχεία για τη λύση του μυστηρίου που είναι τα εξής: εκείνη θα φορά ένα μαύρο φόρεμα (κλασσικό και συνηθισμένο ώστε να καταφέρει να ξεφύγει αν της βγει μάπα το καρπούζι αλλά ταυτόχρονα θα δείχνει shic και sexy στην αντίθετη περίπτωση) και εκείνος θα κρατά ένα κόκκινο τριαντάφυλλο( για να φανεί ρομαντικός ή να το παίξει το παιδί με τα τριαντάφυλλα ,από αυτούς που είναι γεμάτη η Αριστοτέλους).<br />
•<span style="color: red;"> ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ :ΟΛΑ ΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΛΩΣ!!!</span><br />
Τα πράγματα είναι απλά…τον/την είδες …ήταν πολύ χαριτωμένη μέσα στο όμορφο μαύρο της φόρεμα…κι εκείνος έμοιαζε με γοητευτικό Λατίνο εραστή κρατώντας αυτό το κόκκινο τριαντάφυλλο. Συζητήσατε και τα κλασσικά θέματα ,σύμφωνα με το πρωτόκολλο των πρώτων ραντεβού (χόμπι, μουσική, σινεμά, σχέσεις χωρίς αυτό να περιλαμβάνει συζητήσεις περί παρελθοντικών καταστάσεων) και είδες ότι ταιριάζετε πάνω κάτω. Οπότε ήρθε ή ώρα να κλείσετε την βραδιά σας με ένα φιλί (στο μάγουλο ή στο στόμα, δική σας η επιλογή) , να κανονίσετε σύντομα το δεύτερο ραντεβού και να έρθετε πιο κοντά στο θησαυρό σας. Προτιμήστε να διατηρήσετε την αθωότητα για αρχή …αύριο η γη θα συνεχίζει να γυρίζει και η καταστροφή του κόσμου το 2012 είναι ένας μύθος …κρατήστε τα υπόλοιπα για τη συνέχεια. Δεν είναι κρίμα να χαθεί η μαγεία τόσο νωρίς;<br />
• <span style="color: red;">ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ: COMME CI COMME CA!</span>Σ΄ αυτή τη περίπτωση μάλλον ο τύπος ή η κοπέλα που έχεις απέναντι σου δεν είναι αυτό που ακριβώς φανταζόσουν(δεν εννοώ απαραιτήτως εμφανισιακά). Είναι ευχάριστος/-η αλλά χασμουριέσαι που και που , έχει ωραία δόντια αλλά υπάρχει κάτι στην προφορά του/της που σε χαλάει λίγο , έχετε κάποια κοινά αλλά ταυτόχρονα βγήκαν στην επιφάνεια στοιχεία στα οποία είστε η μέρα με τη νύχτα. Με άλλα λόγια η ατμόσφαιρα είναι χλιαρή …βολική αλλά χλιαρή.<br />
Σ’ αυτή τη περίπτωση μη βιαστείς να βγάλεις γρήγορα συμπεράσματα και να καταδικάσεις κάτι πριν καν δοκιμάσεις τη γεύση του. Είναι σαν εκέινα τα φαγητά που πάσχουν από εμφάνιση αλλά η γεύση τους αποδεικνύεται άπαιχτη. Εξάλλου το άλλο σου μισό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ίδιο με εσένα γιατί τότε δεν ψάχνεις για το καινούριο σου φίλο –η ,αλλά τον κλώνο σου…μια άλλη Dolly δηλαδή.<br />
Βγες λοιπόν ένα second date πριν πεις game over γιατί ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι το μυστικό πέρασμα για το δωμάτιο με το θησαυρό!<br />
• <span style="color: red;">ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ:ΒYE BYE LOVE</span><br />
Ok ! Εδώ δεν έχεις να σκεφτείς και πολλά! Απλά δεν είναι αυτό που ζητάς. Λείπει η ατμόσφαιρα , η αύρα του/της σου είναι από αδιάφορη στην καλύτερη των περιπτώσεων μέχρι αρνητική στη χειρότερη …κάτι που αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνο.<br />
Εδώ δεν έχεις να κάνεις πολλά …πίνεις το ποτό – καφέ σου και φεύγεις. Κάποια πράγματα φαίνονται από την αρχή και δεν χρειάζονται μια δεύτερη μάτια. Το μόνο που επιβάλλεται είναι η ειλικρίνεια. Ίσως μοιάζει σκληρό να πεις στον άλλο '' απλώς δεν σε γουστάρω’’ αλλά πάντα είναι προτιμότερο από το να παίζεις κρυφτούλι. Βάλε τον εαυτό σου στη θέση εκείνου που έχεις απέναντι σου …κι εσύ την αλήθεια δεν θα προτιμούσες;<br />
Στο κάτω-κάτω δεν είναι κακό να κάνεις τις επιλογές σου ο καθένας το ίδιο θα έκανε στη θέση σου.<br />
<br />
<span style="color: red;">PS.</span> Το να γίνεις φίλος-η με το ραντεβού σου γιατί δεν τραβούσε ερωτικά δεν είναι κακό αλλά πρώτα σιγουρέψου ότι δεν σκοπεύει να σου αλλάξει γνώμη. Οι ξεκάθαροι λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. </em></span><div class="blogger-post-footer"><img width='1' height='1' src='https://blogger.googleusercontent.com/tracker/8584545293761049835-2731670949473031446?l=evasteraki.blogspot.com' alt='' /></div>eva papoutsihttp://www.blogger.com/profile/11630918738111123527noreply@blogger.com2