Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

ΧΩΡΙΣΑΤΕ, ΣΚΟΥΠΙΣΤΕ , ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ

Αφιερωμένο στους πρόσφατα χωρισμένους γενικά και απροσδιόριστα…


Η αγάπη και ο έρωτας πολλές φορές έχουν ημερομηνία λήξης. Ίσως γιατί οι δεσμοί δεν ήταν πολύ δυνατοί, ίσως πάλι γιατί εμείς δεν ήμασταν αρκετά δυνατοί για να τους κρατήσουμε. Τότε βλέπουμε πως ο κοινός δρόμος που ακολουθούμε φτάνει σε ένα αδιέξοδο, ένα μεγάλο τοίχο που δεν μας επιτρέπει να δούμε παραπέρα, μάλλον γιατί δε υπάρχει συνέχεια σε αυτή την ιστορία και ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος.

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Οι τελείες είναι πάντα δύσκολες αλλά τα πολλά κόμματα και ο μακροπερίοδος λόγος οδηγεί σε προτάσεις χωρίς κανένα νόημα. Το θάρρος να χωρίσεις απαιτεί πρώτα απόφαση και η απόφαση με τη σειρά της απαιτεί τη συνειδητοποίηση του τέλματος. Συνήθως το πρώτο πράγμα που επιλέγουμε να κάνουμε είναι ο αγώνας να κρατήσουμε ότι έχουμε. Αξίζει όμως να παλεύεις σε έναν χαμένο αγώνα; Αξίζει να περιμένεις να δεις τη συνέχεια της ταινίας όταν στην οθόνη προβάλλονται ήδη οι τίτλοι τέλους;

Την απάντηση θα την βρεις μέσα σου κι όταν την βρεις θα συνειδητοποιήσεις ότι πρέπει να πάρεις απόφαση, να βρεις το θάρρος να πεις «ΤΕΛΟΣ».

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Το αύριο ενός χωρισμού εξαρτάται καθαρά από το χθες. Πόσα έχασες χθες; Πόσο ακριβά σου κόστισε αυτός ο έρωτας που μόλις έληξες; Κι όταν λέω «κόστισε» δεν αναφέρομαι σε κανένα αριθμό τραπεζικού λογαριασμού ούτε σε ώρες, μήνες, χρόνια! Ήταν μια δυνατή αγάπη ή απλά ένας περαστικός έρωτας;

Α) ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΟΥ ΜΙΣΟ

Σ’ αυτή την περίπτωση το τέλος πάντα είναι δραματικό. Επιβάλει μαύρα γυαλιά για μία τουλάχιστον εβδομάδα, απαραιτήτως χαρτομάντιλα, ρούχα σε σκούρες έως μαύρες αποχρώσεις και αφαγία για τις πρώτες τρεις μέρες το λιγότερο (ε, μην πεθάνουμε της πείνας). Όλα τα παραπάνω όμως δεν αναιρούν το ότι υπάρχει αύριο. Τα πάντα σου θυμίζουν το χθες που μόλις άφησες και η ανάγκη για μια δεύτερη ευκαιρία είναι πάντα μεγάλη, τόσο μεγάλη που βρίσκεσαι συνεχώς στο ίδιο δίλλημα «να πατήσω αποστολή, να σηκώσω πρώτη το ακουστικό ή να περιμένω τηλέφωνο;». Τελικά κάνεις μια τελευταία προσπάθεια και διαλέγεις ένα από τα δύο πρώτα. Έπειτα πάλι καταλαβαίνεις ότι όλα είναι μάταια και επιστρέφεις στην δραματική σου κατάσταση. Πίσω στα δακρύβρεχτα σεντόνια σου, τα χαρτομάντιλα και τα μαύρα chic γυαλιά σου ελπίζοντας ότι ο χρόνος θα κλείσει γρήγορα τις πληγές σου.

Β) ΠΡΩΟΡΟΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ

Ενθουσιαστήκατε, πέσατε με τα μούτρα και τρέχατε με πολλά χιλιόμετρα έχοντας τα μάτια κλειστά, τυφλωμένοι από ένα εφήμερο πάθος ή μία ανάγκη. Τρακάρατε και ο θάνατος αποδείχτηκε άσχημο αποτέλεσμα της έντονης επιθυμίας σας για αδρεναλίνη. Λίγα δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά σου. Είσαι στεναχωρημένος, όμως, για τον έρωτα που πέθανε τόσο νωρίς ή μήπως για τον πληγωμένο εαυτούλη σου…; Αυτή η ιδιάζουσα περίπτωση συνήθως περνά γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερες απώλειες αφού πιάνουμε αμέσως το μάθημα που έμελλε να πάρουμε και δεν χάνουμε άλλο χρόνο. Ξεκινούμε εντατικά, ψάχνοντας τον επόμενο έρωτα που θα μας συναρπάσει και θα μας προσφέρει όλα όσα δεν κατάφερε ο τέως.

DON’T!!!

Στον πόλεμο και τον έρωτα λένε όλα επιτρέπονται! Ωστόσο στο χωρισμό δεν ισχύει το ίδιο. Είτε χώρισες είτε σε χώρισαν, το πρώτο που θα πρέπει να κάνεις είναι να μείνεις αξιοπρεπής. Οι άσκοπες παρακλήσεις στα γόνατα, η προσπάθεια να αποσπάσεις λίγη λύπηση, τα τηλεφωνήματα σε όλους τους κοινούς γνωστούς, οι παρακολουθήσεις και οι κατασκοπίες, το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρουν είναι να κερδίσεις τον τίτλο της/του «Mr-Mss Υστερικός-ης και Κολλιτσίδα», πράγμα που ίσως σου στοιχήσει στις επόμενες τυχόν σχέσεις σου.

Μια δεύτερη ευκαιρία πάντα είναι μια καλή πρώτη σκέψη αρκεί να γίνεται στα φυσιολογικά πλαίσια της συζήτησης και να υπάρχει βεβαίως η διάθεση και από τις δύο πλευρές. Στην αντίθετη περίπτωση το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πεις αντίο με το κεφάλι ψηλά. Αύριο θα είναι μια καινούρια ημέρα, η αρχή μιας καινούριας εποχής. Έτσι δεν είναι;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ…

Οι σχέσεις όπως ανέφερα στην αρχή είναι σαν τους δρόμους. Άλλοτε έχουν ένα προορισμό, άλλοτε πολλούς και άγνωστους και άλλοτε πάλι καταλήγουν σε αξεπέραστα αδιέξοδα. Αντί να προσπαθείς να ξεπεράσεις τους τοίχους προτίμησε να αλλάξεις δρόμο και ίσως σε βγάλει κάπου τελικά!

ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Η ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ!

Αλλαγές. Κάποιοι τις αγαπάνε και επιδιώκουν να ζουν καθημερινά ένα καινούριο αύριο. Κάποιοι άλλοι τις σιχαίνονται γιατί προτιμούν να ζουν σε μια ασφαλή και μόνιμη ρουτίνα. Και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων στην οποία ανήκουμε οι περισσότεροι (τουλάχιστον εγώ σίγουρα), που ούτε μισούμε τις αλλαγές ούτε όμως μας χαλάει να επαναπαυτούμε στη καθημερινότητα μας.


Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουμε, ένα είναι το σίγουρο: κάθε αλλαγή πηγάζει από το ίδιο μας το εγώ. Αυτό ακούστηκε κάπως περίεργο, σαν φράση από αυτά τα βιβλία ανασυγκρότησης του εαυτού μας, του τύπου « Η ευτυχία και ο δρόμος για να την κατακτήσεις», τα οποία για να πω την αλήθεια δεν τα συμπαθώ ιδιαιτέρως χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι τα κατακρίνω. Παρόλα αυτά ,αυτά τα βιβλία έχουν ένα μεγάλο δίκιο: η ζωή μας και πώς θα την αλλάξουμε, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο δεν έχει σημασία, είναι αποκλειστικά προσωπική μας δουλεία και υπόθεση.

Ο άνθρωπος είναι γεννημένος να αλλάζει συνεχώς. Ζει σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται συνεχώς, ο ίδιος μεγαλώνει και γερνάει, η ζωή του αυτόματα του επιβάλλει ένα σωρό αλλαγές χωρίς να τον ρωτήσει. Ωστόσο πολλές φορές παρατηρούμε ανθρώπους που ενώ σωματικά έχουν μεγαλώσει, αισθάνονται ακόμα παιδιά (όχι δεν αναφέρομαι σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο) και εμείς που μεγαλώσαμε πνευματικά και σωματικά (και το εμείς είναι άκρως σαρκαστικό) είμαστε απέναντι, τους κοιτάμε απορημένοι και αναρωτιόμαστε «μα πότε επιτέλους θα μεγαλώσει;» έχοντας ως παράδειγμα τους εαυτούς μας. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος πρέπει να παραμείνει όπως έχει μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος ότι πρέπει να αλλάξει.

Που θέλω να καταλήξω; Ας πάρουμε για παράδειγμα το παραμύθι της Σταχτοπούτας…

Η Σταχτοπούτα μένει ορφανή. Μια αλλαγή οπωσδήποτε ακούσια. Ανήκει σε αυτές τις αλλαγές που επιβάλει ο κύκλος της ζωής. Η ορφάνια της την οδηγεί στις στάχτες και αυτές οι στάχτες είναι που θα την σώσουν από τις υστερικές αδελφές της, οι οποίες δεν θα την αναγνωρίσουν στο χορό όταν θα μαγέψει τον πρίγκιπα. Ωστόσο αυτές οι στάχτες θα της δημιουργήσουν και την επιθυμία να αλλάξει ζωή φωνάζοντας την καλή νονά νεράιδα, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εσωτερική δύναμη της Σταχτοπούτας, να αλλάξει έστω και εμφανισιακά για να πετύχει το σκοπό της, δηλαδή να παντρευτεί τον πρίγκιπα και να αλλάξει ζωή.

Αυτή είναι η άλλη πλευρά του παραμυθιού, που ίσως είναι πιο ωμή, λιγότερο ρομαντική και ίσως έτσι φαίνεται η πιο εγωιστική πλευρά της μικρής και πολυπονεμενης πριγκίπισσας, αλλά είναι και ένα από τα μηνύματα του πολυειπομένου παραμυθιού: « Η δύναμη να το αλλάξεις». (όπως τουλάχιστον εγώ το αντιλαμβάνομαι).

Όπως η Σταχτοπούτα λοιπόν, πάρα τον απρόσμενο θάνατο του πατέρα της- αναγκαία αλλαγή, κατάφερε να βρει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή της έτσι κι εμείς πρέπει να ψάχνουμε μέσα μας τη δύναμη να αλλάζουμε ότι δεν μας κάνει πια.

Πρόσεχε όμως, ότι και να θες να αλλάξεις, μην περιμένεις την καλή νεράιδα να έρθει από μόνη της. Πρέπει εσύ να την καλέσεις! Για την ακρίβεια πρέπει να βρεις την καλή νεράιδα ή νεράιδο μέσα σου!

Γι’ αυτό λοιπόν αλλάξτε ότι δεν σας αρέσει…και όχι, τώρα δεν σας μιλάει ο Σούλης από τον ΑΝΤ1, αλλά μια φωνούλα, που ο καθένας κουβαλάει κάπου στο βάθος, στην οποία συχνά κλείνουμε τα όμορφα αυτάκια μας. Βρείτε τη δύναμη μέσα σας και αφήστε πίσω ότι δεν σας οδηγεί στα θέλω σας.

Βεβαίως, κάθε αλλαγή δυστυχώς επιβάλει και μια απώλεια αλλά καλύτερα να χάσουμε κάτι και να βρούμε κάτι καινούριο παρά να ζούμε σε ένα παρόν μπουκωμένο με φθαρμένες καταστάσεις. Ακολουθήστε τα ένστικτα σας ακόμα κι αν αυτά είναι λάθος, ρισκάρετε στο βωμό μιας καινούριας αρχής.

ΗΑPPY NEW LIFE!!!

ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Του Gabriel Garcia Marquez
"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν λα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους… Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή…

Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."
Δυστυχώς κάποιες φορές ξεχνάμε ότι πρέπει να ζούμε το σήμερα, ξεχνάμε ότι το αύριο είναι αμφίβολο , ξεχνάμε πόσο σημαντικά είναι κάποια μικρά πράγματα όπως το να δείξουμε αυτά που νιώθουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε!ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΤΗ ΚΑΘΕ ΣΑΣ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΟΛΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ!

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

ΠΕΡΝΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΛΑ!

Η παραλία επιβάλει μελέτη …Όχι μην φανταστείς επιστημονικά βιβλία και τόμους του πανεπιστημίου (αυτά τα αφήνουμε για το Σεπτέμβριο προς το παρόν), παραμόνο λίγα ρηχά περιοδικά μόδας και κοινωνικού περιεχομένου. Καθώς ξεφύλλιζα, λοιπόν, ένα από αυτά, το μάτι μου έπεσε σε ένα άρθρο με τίτλο «ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ SINGLE LADIES». Ως single, και το αποκαλύπτω χωρίς φόβο και πάθος, αποφάσισα να το διαβάσω… αν και ήξερα περίπου το περιεχόμενο, καθώς είχα διαβάσει κι άλλα τέτοια άρθρα της ίδιας στήλης.
Ήταν όπως ακριβώς το περίμενα, γεμάτο συμβουλές για οne night stands , fuck buddies και απελπισμένες νύχτες στο πλευρό του πρώην. Τόσο κακό είναι να είσαι single; Αναρωτήθηκα. Έπειτα έφερα στο μυαλό μου αντιδράσεις γνωστών με βλέμματα γεμάτο οίκτο και λύπηση όταν η απάντηση στην ερώτηση τους «Είσαι με κανένα αυτόν τον καιρό;» είναι « Όχι αυτό τον καιρό είμαι μόνη μου» και η συνέχεια της άδοξης αυτής συζήτησης είναι «Δεν πειράζει σύντομα θα βρεις και εσύ κάποιον... φτωχή μου κοπέλα» …καλά αυτό δεν το ξεστομίζουν συνήθως (και λέω συνήθως γιατί πάντα υπάρχουν καλοθελητές που θέλουν να σου χαλάσουν τη διάθεση), αλλά διαγράφεται στο πάντα γεμάτο οίκτο βλέμμα τους και συνεχίζουν τον μονόλογο τους περιγράφοντας πόσο ευτυχισμένες είναι που έχουν δίπλα τους τον Τάκη –Μάκη –Σάκη.
Μα θεέ μου τι διαβάζω; Σκέφτηκα. Δηλαδή μόνο μια σχέση φέρνει την άνοιξη; Ή έστω λίγο φτηνό και γρήγορο σεξ που θα ψωνίσεις στο μπαρ; ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ!!!
Τώρα, βέβαια κάποιοι θα συνεχίζουν να διαβάζουν με τον ίδιο οίκτο αλλά θα το παραβλέψω και θα συνεχίσω τη σκέψη μου.
Αγαπητέ μου φίλε-η, όχι δεν είναι κακό να είσαι μόνος (ερωτικά πάντα ), ούτε βέβαια είναι κακό να βροντοφωνάζεις πόσο ευτυχισμένος είσαι με το αγόρι, σύντροφο, σύζυγο σου …αν και αυτά τα πράγματα νομίζω φαίνονται!!!
Η single life είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος στη ζωή μας (είτε είσαι αρσενικού, είτε θηλυκού γένους) αρκεί να το βλέπεις από την σωστή οπτική γωνία. Αυτή που ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει όταν όλοι οι άντρες και οι γυναίκες της Γής είναι πιασμένοι, και που αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα που πάλι θα κάνεις κάτι ενδιαφέρον στη ζωή σου έστω και ΜΟΝΗ-ΟΣ ΣΟΥ! Σκέψου μόνο ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου θα το περάσεις αρραβωνιασμένος ή μέσα σε 1 , 2 ή ακόμη χειρότερα σε περισσότερους γάμους.
Αφού, όμως είναι τόσο απαραίτητες οι οδηγίες χρήσεις ακόμα και στο πως θα χειριστούμε τη ζωή μας, θα σου παρουσιάσω και το δικό μου οδηγό επιβίωσης για singles αλλά έτσι όπως εγώ τον βίωσα χωρίς να χρειάζομαι τίποτα από τα παρακάτω: one night stands …fuck buddies …πρώην στο κεφάλι μου και το κρεβάτι μου.

1)ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ ΟΛΑ
Άσε τους Πυξ Λαξ να χρειάζονται την μοναξιά τους τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα κι εσύ κάνε κάτι καλύτερο. Ποιος σου είπε, αγάπη μου, ότι δεν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο; Ίσα ισα τα μεγαλύτερα γλέντια γίνονται στον παράδεισο. Χώρισες, είσαι καιρό μόνη –ος, αντί να κλείνεσαι μέσα και να κλαίς την άδικη μοίρα σου που σε πέταξε στα χαμηλά προτίμησε τα πάρτη, τις εκδρομές με φίλους, τις εξόδους μέχρι τα χαράματα (χωρίς αυτό να περιλαμβάνει μέθη μέχρι τελικής πτώσης για να πνίξεις τον πόνο σου). Έτσι, και θα περάσεις εσύ καλά και οι φίλοι σου θα το εκτιμήσουν, γιατί τους παραμέλησες τον τελευταίο καιρό αφού η ζωή σου ήταν μοιρασμένη στα δύο: δουλεία και σχέση.
2)ΤΑΒΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Μήπως είναι μια καλή ευκαιρία να κάνεις ένα καλό απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής σου; Να σκεφτείς που ήσουν, που είσαι, τι θέλεις; Να δεις τα λάθη σου από την αρχή, να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου και τις επιλογές σου. Να βάλεις καινούριους στόχους ακόμη κι αν είσαι στη μέση της χρονιάς…
Σ’ αυτό βεβαίως δεν είσαι μόνος. Συνήθως οι φίλοι, οι γονείς, οι γνωστοί και οι άγνωστοι μπαίνουν σε μια διαδικασία να σου λένε διαρκώς κάτι … μπλα…μπλα… μπλα. Αυτό θα πει άλλωστε καλός φίλος, και αυτό το λέω χωρίς καμία πρόθεση ειρωνείας. Η ταβανοθεραπεία θα σε βοηθήσει να μεταφράσεις όλο αυτό το μπλα μπλα σε χρήσιμες συμβουλές που θα σε βοηθήσουν, θα σε ταρακουνήσουν, θα σου ανοίξουν τα μάτια και ότι θέλει προκύψει τέλος πάντων. Γενικά να ξέρεις ότι ο πιο υποκειμενικός κριτής είναι ένα τρίτο μάτι και κυρίως το μάτι των δικών μας ανθρώπων που θέλουν πάντα το καλό μας.
3)ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ
Είσαι φαν της μουσικής, του θεάτρου, των μουσείων, του σινεμά και ότι έχει να κάνει γενικότερα με πολιτισμό, κουλτούρα και τέχνη; Κανείς δεν σε ακολουθεί σε αυτά; Ε και καλά ποιο είναι το πρόβλημα; Πήγαινε μόνος σου! Εντάξει δεν θα πας μόνος σου για ποτό… ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΣΑΙ… αλλά όλα τα παραπάνω είναι εξίσου διασκεδαστικά και χωρίς παρέα… άσε που μπορεί να κανείς και καινούριες γνωριμίες με ανθρώπους που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με εσένα και ίσως την επόμενη φορά να πάτε μαζί στη συναυλία του αγαπημένου σας καλλιτέχνη!
4)ΝO FEAR BABY!
Το σημαντικότερο το άφησα τελευταίο. Αν νομίζεις ότι αυτό που σου προκαλεί μελαγχολία είναι η μοναξιά, είσαι πολύ γελασμένος-η …ο φόβος σου είναι και τίποτα παραπάνω. Αντί να φοβάσαι το άδειο σου κρεβάτι και πριν αποφασίσεις να κανείς μια καινούρια αρχή σε μια άλλη σχέση σκέψου αν είναι σίγουρα αυτό που θες και χρειάζεσαι. Αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σου καλύψει όλα αυτά που σου λείπουν ή αν το κάνεις απλά για να μην είσαι μόνος σου. Μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό σου είναι πιο απαραίτητη από μια ακόμα αποτυχημένη σχέση που θα σε οδηγήσει στα ίδια ερωτηματικά.
ΑΝ ΠΑΛΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΔΟ,ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΚΕΨΟΥ ΤΑ ΕΞΗΣ :-FUCK BUDDIES LOL!: Αξίζει να χαλάσεις μια σημαντική φιλία για μια στιγμή αδυναμίας ;
-SEX ΜΕ ΤΟΝ EX : Come on! Γιατί επιμένεις να έχεις στο προφίλ σου την ένδειξη “ its complicated” και δεν κάνεις ένα βήμα μπροστά και όχι άσκοπα και ψυχοφθόρα πισωγυρίσματα;
-ONE NIGHT STAND: Αν θες να παίξεις κανένα πρόβλημα, αρκεί να ξέρεις τους κανόνες και να είναι επιλογή καθαρού μυαλού και όχι απόφαση μετά από άπειρα σφηνάκια τεκίλα.

ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

SHOW ME THE MONEY, HONEY!

Οι σχέσεις είναι σαν το χρηματιστήριο. Ξυπνάς ένα πρωί και αποφασίζεις να επενδύσεις σε μια μετοχή. Εύχεσαι ότι η μετοχή σου θα ανέβει και θα γίνεις ένας άλλος Ωνάσης και απεύχεσαι να πέσει γιατί έτσι θα τα χάσεις όλα για όλα! Ωστόσο αφήνεις στην άκρη τις πιθανότητες αποτυχίας και ρίχνεις όλη την περιουσία σου σ’ αυτή τη μετοχή.
Κάθε μέρα επενδύεις όλο και πιο πολλά…και κάθε μέρα φαίνεται να είναι η τυχερή σου! Το αύριο σπάνια σε απασχολεί. Mοιάζει μακρινό και πολύ αβέβαιο για να ασχοληθείς μαζί του! Γι’ αυτό ρισκάρεις και συνεχίζεις να επενδύεις!
Αλλά έτσι είναι οι σχέσεις, θέλουν ρίσκο. Αν πάει καλά τότε θα πλουτίσεις με όμορφες στιγμές. Θα γίνεις ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου γιατί θα έχεις αυτό που δεν έχουν πολλοί (κι αυτοί που δεν το έχουν κυρίως είναι οι κυριολεκτικά πλούσιοι άνθρωποι γιατί για τους περισσότερους το μόνο που έχει αξία είναι το χρήμα) …θα έχεις τον άνθρωπο σου.
Αν τελικά οι μετοχές σου αποδείχτηκαν φούσκα… Μην ρίξεις τις ευθύνες στο χρηματιστή. Εκείνος μια συμβουλή σου έδωσε. Το ρίσκο ήταν καθαρά δική σου απόφαση. Ρίσκαρες και έχασες, δέξου το!
Κι αν άνοιξαν πληγές, τώρα αυτό που έρχεται στο μυαλό σου είναι η εκδίκηση… γιατί πρέπει να πάρεις πίσω όλα αυτά που έδωσες και έχασες… και να ανταποδώσεις τον πόνο που απόλαυσες τόσο ηδονικά. Νομίζεις ότι ήρθε η ώρα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών!
Κάπως έτσι πειράζεις την Αννούλα για να ζηλέψει η Κατερίνα …φιλάς τον Γιωργάκη για να σκάσει ο Πέτρος …και μετά επιστρέφεις στις κούκλες και τα αυτοκινητάκια… Είσαι και πάλι στην ηλικία των 5, φυλακισμένος-η μέσα στο σώμα ενός ενήλικα, που πρέπει να φορά σοβαρά κουστούμια αλλά κάτω από αυτά κατά βάθος κρύβεις ακόμα την πάνα σου.
Το να ασχοληθώ με μια σχέση που τραβάει μπροστά, μου φαίνεται βαρετό. Αυτό που προσπαθώ να αναλύσω εδώ δεν είναι το πώς θα χτίσεις την τέλεια σχέση αλλά η συμπεριφορά μας όταν μια σχέση φτάνει ή έχει φτάσει στο τέλος της.
Δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι όλα τελείωσαν. Στην αρχή θα κλάψεις, θα πλαντάξεις από το κλάμα, θα πιείς, γιατί θα είναι πιο εύκολο να δεχτείς αυτή την έκβαση της κατάστασης όσο δεν είσαι νηφάλιος. Θα τα σπάσεις… κι όταν λέω θα τα σπάσεις εννοώ οτιδήποτε γίνεται χίλια κομματάκια. Σιγά σιγά ο θυμός θα ξεσπάσει, ο ουρανός θα ανοίγει με τον καιρό και ένα ουράνιο τόξο θα μαρτυρά την αρχή μιας νέας εποχής. Γι αυτό καλύτερα να αφήσεις τα παιδιαρίσματα για τους μικρότερους …που χρειάζονται πραγματικά την πάνα και το μπιμπερό!
Κι αν θες να εκδικηθείς άφησε στην άκρη σκηνοθετημένες συναντήσεις και βάλε μπροστά τον εγωισμό σου. Ότι έδωσες δεν μπορείς να το πάρεις πίσω… Ο ενδιαφερόμενος σύντομα θα καταλάβει τι έχασε. Μπορεί να λυπηθεί γιατί θα συνειδητοποιήσει ότι δεν εκτίμησε σωστά αυτό που είχε στα χέρια του… Μπορεί από την άλλη, να μην νιώσει απολύτως τίποτα γιατί δεν εκτίμησε ποτέ αυτά που έδωσες. Όσα για σένα ήταν πολλά και πολύτιμα για εκείνον ίσως να μην ήταν τίποτα και να μην είχαν καμία αξία!
Οι τιμές στα συναισθήματα αλλάζουν γιατί εμείς είμαστε διαφορετικοί… Αλήθεια μπορείς να πληρώσεις στην Αμερική με ευρώ; Σκέψου τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα… Κι αν ανακαλύψεις ότι δεν βρήκες ακόμα καλό εκτιμητή ψάξε κάπου αλλού και άσε τα παζάρια με τον παλιό!
ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ

Ένα πρωινό , πιτσιρίκα ακόμη , η μαμά μου, μου φόρεσε ένα κοντό παντελονάκι, μια μαντίλα και κάλτσες μέχρι το γόνατο. Πήγαμε σε ένα σπιτάκι, μικρό ερείπιο τότε ,αχούρι που και που τώρα. Υπήρχαν κι άλλα παιδάκια εκεί, ντυμένα με την ίδια μαντίλα , το ίδιο παντελονάκι και τις ίδια ψηλές κάλτσες . Μία κυρία με σγουρά μαλλιά , Νένα την λέγανε (ήταν η πρώτη μου αρχηγός ),μου είπε ότι από εδώ και στο εξής θα είμαι προσκοπάκι. Δεν έφερα αντίρρηση. Δεν καταλάβαινα και πολλά αλλά μου άρεσαν τα παιχνίδια και οι εκδρομές. Μια μέρα γύρω από τον ιστό της σημαίας, για την ακρίβεια πριν από 14 χρόνια, έδωσα μια υπόσχεση:
Υπόσχομαι να είμαι πιστός
Στο θεό και τη πατρίδα
Να προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη
Να βοηθώ τους γύρω μου
Και να ζω με το νόμο μας.
Πάλι δεν καταλάβαινα πολλά αλλά φαντάστηκα ότι ήταν κάτι καλό. Κι εγώ ένιωσα όμορφα εκείνη τη στιγμή . Δεν καταλάβαινα αλλά ξαφνικά με πλημμύρισαν ένα σωρό όμορφα συναισθήματα, περηφάνια, χαρά. Εκείνη τη μέρα είχαν έρθει και οι γονείς μου και με κοιτούσαν δακρυσμένοι.
14 ΧΡΟΝΙΑ μετά φοράω ακόμα , αυτή τη μπλε μαντίλα με την άσπρη ρήγα. Οι Κυριακές μου συνεχίζουν να γεμίζουν προσκοπικά τραγούδια και παιδικά χαμόγελα. Ακόμη πιστεύω σε παραμύθια και οι απόκριες δεν περιορίζονται στον μήνα Φεβρουάριο αλλά το καρναβάλι διαρκεί όλο το χρόνο. Ακόμα έχω χτυπημένα γόνατα , και ρούχα γεμάτο λάσπες και μπογιές γιατί το παιχνίδι ποτέ δεν σταματά ,άσχετα αν τα παιδικά μου ρούχα δεν μου κάνουν πια …
Θυμάμαι ακόμα την υπόσχεση που έδωσα τότε , μόνο που τώρα καταλαβαίνω πιο πολλά. Τώρα καταλαβαίνω πως αυτή η υπόσχεση ήταν ο τρόπος να τρυπώσω σε αυτή τη παρέα που λέγεται προσκοπισμός. Ήταν το μυστικό που θα με κάνει να μείνω για πάντα παιδί. Βρήκα μια οικογένεια, όχι μόνο παρέα, οικογένεια. Ποιος είπε ότι την οικογένεια δεν την επιλέγουμε; Μια οικογένεια που μου έμαθε πως η ευτυχία κρύβεται σε πράγματα απλά, όπως το να αποκτάς φίλους και να τους κάνεις να περνούν καλά. Έμαθα να συγκινούμε και να δακρύζω από χαρά και αλήθεια δεν είναι λίγες αυτές οι στιγμές. Έμαθα να έχω συνοδοιπόρους κι εδώ μέσα γνώρισα ανθρώπους σημαντικούς και σπουδαίους. Γνώρισα τους φίλους μου , γνώρισα τα αδέρφια μου που κάθονται πάντα δίπλα μου, που με ακούν και με ανέχονται. Άνθρωποι που ξέρω ότι αν πέσω θα απλώσουν το χέρι για να σηκωθώ. Απόκτησα εμπειρίες μοναδικές και άλλα πολλά που θα χρειαστούν αμέτρητες σελίδες για να τα απαριθμήσω .
Κι αλήθεια δεν ξέρω αν τήρησα την υπόσχεση που έδωσα κάποτε, ξέρω όμως ότι αυτή η μαντίλα, το σορτσάκι και οι ψηλές καλτσούλες έγιναν τρόπος ζωής .
ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!!!
*αυτές ήταν λίγες σκέψεις που τόλμησα να εκμυστηρευτώ στα προσκοπάκια μου…μάλλον να εκτεθώ κατάφερα αφού δεν μπόρεσα να κρύψω για άλλη μια φορά τα δάκρυα μου …αλλά όπως είπα ήταν δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης για όλα όσα έζησα φορώντας τη μπλε μου μαντίλα ,παίζοντας και τραγουδώντας . Δεν είχα σκοπό να δημοσιεύσω αυτές τις σκέψεις μου αλλά το έκανα για να απαντήσω στην ερώτηση που έχω δεχθεί άπειρες φορές από φίλους και γνωστούς … «ακόμα είσαι πρόσκοπος;» Λοιπόν φίλοι μου ακόμα είμαι… και θα συνεχίσω να είμαι όσο τα πόδια μου με κρατούν όρθια. Ακόμα κι αν πάψω να φορώ τη στολή μου θα είμαι πρόσκοπος γιατί όλες αυτές οι εικόνες και όλες αυτές οι στιγμές έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα μου …έχουν περάσει στο αίμα μου και έχουν γίνει για μένα τρόπος ζωής.
ΑΛΚΥΟΝΗ –ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα όμορφο νησί ,μακριά από τον κόσμο και τη βουή, ναυάγησαν 29 παλικάρια. Εκεί συνάντησαν ονειρικά πλάσματα, τόπους μαγικούς! Τα 29 παλικάρια όταν αντίκρισαν το φανταστικό τοπίο, σκέπασε τα μάτια τους λήθη και αποφάσισαν να ζήσουν τη δική τους ουτοπία στον τόπο αυτό.

Και δεν ήταν λίγα αυτά που έζησαν. Πάλεψαν με πειρατές, βρήκαν θησαυρούς, έμαθαν καινούριους προορισμούς. Έμαθαν ιστορίες για αστέρια και ανθρώπους που έμαθαν να στύβουν τη ζωή με το χέρι, όπως οι σφουγγαράδες τα σφουγγάρια. Έμαθαν πως η ομορφιά πηγάζει από βαθιά και η επιφάνεια χάνεται κάτω από τους αφρούς των κυμάτων. Ανακάλυψαν ότι ένα χαμόγελο είναι αρκετό για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα και πως με την ανατολή του ήλιου οι ακτίνες του σκεπάζουν το χθεσινό αρνητισμό.

Όλοι, όμως, ήταν μοναδικοί και ξεχωριστοί. Κανένας τους δεν έμοιαζε με τον άλλο. Κι όμως όλοι μαζί κατάφεραν να δημιουργήσουν γερούς δεσμούς φιλίας, ελπίζοντας πως οι στιγμές αυτές θα πλημμυρίζουν αιώνια τη ζωή τους .Οι 29 αυτοί ναυαγοί, όπως η μαμά προστατεύει τα παιδιά της, είχαν τους δικούς τους προστάτες. Δέκα φύλακες άγγελοι φτερούγιζαν πάνω από τα κεφάλια τους και δεν τους άφηναν στιγμή από τα μάτια τους.

Μια μέρα, ένα καράβι φάνηκε στο βάθος του ωκεανού. Οι ναυαγοί δεν έχασαν καιρό · άναψαν φωτιές και το καράβι πλησίασε στην ακτή. Τα 29 παλικάρια αποφάσισαν να ανέβουν στο καράβι αφήνοντας πίσω τους τον παραμυθένιο τόπο. Τώρα θα έκαναν τον κόσμο ομορφότερο με όλα όσα έμαθαν σε αυτό το νησί. Φεύγοντας τα μελτέμια φύσηξαν σβήνοντας όλες τις αρνητικές σκέψεις και σκορπίζοντας τις αναμνήσεις που θα φυλάνε για πάντα οι δέκα άγγελοι σαν το πιο ιερό μυστικό.

Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη στα προσκοπάκια μας που μας χαρίζουν τις πιο όμορφες στιγμές και χαράζουν στις καρδιές μας μοναδικά συναισθήματα! Περάσαμε φανταστικά μαζί τους για ακόμα μια φορά , για ένα ακόμη καλοκαίρι ,σε μια ακόμη κατασκήνωση! ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!!!

ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΣΟΥ (ΡΑΞΑ), ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ (ΑΛΚΥΟΝΗ)

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ: ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ!!!

Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το πρώτο ραντεβού; Εκείνη η αγωνία για την έκβαση της πρώτης γνωριμίας και τα ιδρωμένα χέρια με τα δάχτυλα που παίζουν για να διώξουν αυτό το αίσθημα της αρχικής αμηχανίας. Το έδαφος είναι πλέον προετοιμασμένο …έχει γίνει η πρώτη επαφή (που πολλές φορές περιορίζεται σε ένα βλέμμα και ακολουθούν μυνήματακια μέχρι την πρώτη συνάντηση) , το πρασινο φωτάκι άναψε προς το παρόν και ήρθε η ώρα να ξεκινήσει το παιχνίδι!
Το πρώτο ραντεβού πρέπει να έχει μια αίσθηση αθωότητας και πολύ αυθορμητισμό…Οι δήθεν συμπεριφορές δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα does και τα don’ts δεν έχουν καμία θέση στις ανθρώπινες γνωριμίες. Αν θέλεις να κερδίσεις αυτόν που κάθετε δίπλα σου , μην σπαταλάς το χρόνο σου ψάχνοντας μυστικές συνταγές, να είσαι ο εαυτός σου, αυτό σε κάνει πιο ελκυστικό άνθρωπο. Μην φοβάσαι τα ελαττώματα σου γιατί τις περισσότερες φορές αγαπάμε και εκτιμάμε περισσότερο έναν άνθρωπο με ελαττώματα παρά μια βαρετή τελειότητα. Το να δείχνεις ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό πού πραγματικά είσαι, σημαίνει ότι το άτομο που έχεις απέναντι σου δεν σε κάνει να νιώθεις άνετα…μήπως λοιπόν δεν είναι αυτό που ζητάς;
Τα πιο ενδιαφέροντα ραντεβού ,όμως , είναι τα ραντεβού στα τυφλά ή blind dates όπως τα λένε οι φίλοι μας οι άγγλοι. Αυτό το μυστήριο του τύπου : «τι κρύβεται πίσω από τη μάσκα του γνωστού αγνώστου;» ή σκέτο αγνώστου ,επιτείνει την αγωνία και κάνει το πρώτο ραντεβού να μοιάζει με παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού. Η πρώτη ζαριά έπεσε και το παιχνίδι ξεκινά με τα πρώτα στοιχεία για τη λύση του μυστηρίου που είναι τα εξής: εκείνη θα φορά ένα μαύρο φόρεμα (κλασσικό και συνηθισμένο ώστε να καταφέρει να ξεφύγει αν της βγει μάπα το καρπούζι αλλά ταυτόχρονα θα δείχνει shic και sexy στην αντίθετη περίπτωση) και εκείνος θα κρατά ένα κόκκινο τριαντάφυλλο( για να φανεί ρομαντικός ή να το παίξει το παιδί με τα τριαντάφυλλα ,από αυτούς που είναι γεμάτη η Αριστοτέλους).
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ :ΟΛΑ ΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΛΩΣ!!!
Τα πράγματα είναι απλά…τον/την είδες …ήταν πολύ χαριτωμένη μέσα στο όμορφο μαύρο της φόρεμα…κι εκείνος έμοιαζε με γοητευτικό Λατίνο εραστή κρατώντας αυτό το κόκκινο τριαντάφυλλο. Συζητήσατε και τα κλασσικά θέματα ,σύμφωνα με το πρωτόκολλο των πρώτων ραντεβού (χόμπι, μουσική, σινεμά, σχέσεις χωρίς αυτό να περιλαμβάνει συζητήσεις περί παρελθοντικών καταστάσεων) και είδες ότι ταιριάζετε πάνω κάτω. Οπότε ήρθε ή ώρα να κλείσετε την βραδιά σας με ένα φιλί (στο μάγουλο ή στο στόμα, δική σας η επιλογή) , να κανονίσετε σύντομα το δεύτερο ραντεβού και να έρθετε πιο κοντά στο θησαυρό σας. Προτιμήστε να διατηρήσετε την αθωότητα για αρχή …αύριο η γη θα συνεχίζει να γυρίζει και η καταστροφή του κόσμου το 2012 είναι ένας μύθος …κρατήστε τα υπόλοιπα για τη συνέχεια. Δεν είναι κρίμα να χαθεί η μαγεία τόσο νωρίς;
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ: COMME CI COMME CA!Σ΄ αυτή τη περίπτωση μάλλον ο τύπος ή η κοπέλα που έχεις απέναντι σου δεν είναι αυτό που ακριβώς φανταζόσουν(δεν εννοώ απαραιτήτως εμφανισιακά). Είναι ευχάριστος/-η αλλά χασμουριέσαι που και που , έχει ωραία δόντια αλλά υπάρχει κάτι στην προφορά του/της που σε χαλάει λίγο , έχετε κάποια κοινά αλλά ταυτόχρονα βγήκαν στην επιφάνεια στοιχεία στα οποία είστε η μέρα με τη νύχτα. Με άλλα λόγια η ατμόσφαιρα είναι χλιαρή …βολική αλλά χλιαρή.
Σ’ αυτή τη περίπτωση μη βιαστείς να βγάλεις γρήγορα συμπεράσματα και να καταδικάσεις κάτι πριν καν δοκιμάσεις τη γεύση του. Είναι σαν εκέινα τα φαγητά που πάσχουν από εμφάνιση αλλά η γεύση τους αποδεικνύεται άπαιχτη. Εξάλλου το άλλο σου μισό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ίδιο με εσένα γιατί τότε δεν ψάχνεις για το καινούριο σου φίλο –η ,αλλά τον κλώνο σου…μια άλλη Dolly δηλαδή.
Βγες λοιπόν ένα second date πριν πεις game over γιατί ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι το μυστικό πέρασμα για το δωμάτιο με το θησαυρό!
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ:ΒYE BYE LOVE
Ok ! Εδώ δεν έχεις να σκεφτείς και πολλά! Απλά δεν είναι αυτό που ζητάς. Λείπει η ατμόσφαιρα , η αύρα του/της σου είναι από αδιάφορη στην καλύτερη των περιπτώσεων μέχρι αρνητική στη χειρότερη …κάτι που αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνο.
Εδώ δεν έχεις να κάνεις πολλά …πίνεις το ποτό – καφέ σου και φεύγεις. Κάποια πράγματα φαίνονται από την αρχή και δεν χρειάζονται μια δεύτερη μάτια. Το μόνο που επιβάλλεται είναι η ειλικρίνεια. Ίσως μοιάζει σκληρό να πεις στον άλλο '' απλώς δεν σε γουστάρω’’ αλλά πάντα είναι προτιμότερο από το να παίζεις κρυφτούλι. Βάλε τον εαυτό σου στη θέση εκείνου που έχεις απέναντι σου …κι εσύ την αλήθεια δεν θα προτιμούσες;
Στο κάτω-κάτω δεν είναι κακό να κάνεις τις επιλογές σου ο καθένας το ίδιο θα έκανε στη θέση σου.

PS. Το να γίνεις φίλος-η με το ραντεβού σου γιατί δεν τραβούσε ερωτικά δεν είναι κακό αλλά πρώτα σιγουρέψου ότι δεν σκοπεύει να σου αλλάξει γνώμη. Οι ξεκάθαροι λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.