Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

ΚΥΚΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ



Έχεις παρατηρήσει ποτέ τα νερά; Μια ήρεμη λίμνη μέσα στην οποία ρίχνεις μια πέτρα και τότε σχηματίζονται κύκλοι που διαδέχονται ο ένας τον άλλο, και καθώς χάνεται ένας εμφανίζεται λίγο πιο μέσα ένας καινούριος και ο παλιός χάνεται, γίνεται ένα με την επιφάνεια της λίμνης. Έτσι είναι και η ζωή, γεμάτη από κύκλους. Άλλοι κλείνουν και άλλοι ανοίγουν.


Κι άλλοι κύκλοι είναι μεγάλοι και άλλοι μικροί και σύντομοι, όλοι όμως κάποια στιγμή θα  κλείσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν είναι ποτέ εύκολο και ποτέ χωρίς συνέπειες είτε πρόκειται για συναισθηματικές είτε για υλικές. Η απώλεια είναι δεδομένη.


Και ίσως κάποιες φορές πρέπει να κλείσεις εσύ τους κύκλους πριν φθαρούν αρκετά και σε φθείρουν και σένα μαζί. Είναι όπως ένα φρούτο, στην αρχή είναι άγουρο και ξινό κι εσύ με υπομονή και φροντίδα περιμένεις να ωριμάσει. Σιγά σιγά ωριμάζει και φτάνει στην ακμή του. Μετά, λίγο λίγο παρακμάζει και σαπίζει. Και τότε πρέπει να το  πετάξεις πριν η μούχλα του σε βρωμίσει. Με τον καιρό στη θέση του έρχεται  ένας καινούριος καρπός εξίσου καλός με τον προηγούμενο, ίσως και καλύτερος, πιο γερός που θα κρατήσει περισσότερο γιατί ανήκει σε καλύτερη σοδιά.


Ας επανέλθουμε στους κύκλους όμως. Σημασία ωστόσο, δεν έχει ποιοι κύκλοι κλείνουν ή ανοίγουν αλλά τι σημάδια αφήνουν. Αν αφήνουν δηλαδή, κι αν αυτά τα σημάδια είναι γεμάτα από όμορφες στιγμές ή κρύβουν περισσότερη θλίψη.


Αν συμβαίνει το πρώτο, άφησε στον κύκλο μια χαραμάδα μήπως και δεν κλείσει εντελώς. Αν πάλι ισχύει το δεύτερο φρόντισε να τον κλειδώσεις με λουκέτο και μην τον αγγίξεις ποτέ ξανά, αυτοί οι κύκλοι πρέπει να μένουν για πάντα κλειστοί. Ότι και να συμβεί όμως εσύ να κάνεις φόκους στους κύκλους που ανοίγουν, γιατί αυτόι είναι που θα σε σπρώξουν ένα βήμα πιο πέρα.

Κι αν δεν ξέρεις από κύκλους, τότε άσε τη ζωή να σου μάθει…

Αφιερωμένο σε όλα τα καινούρια που έρχονται και σε ότι παλιό έφυγε, φεύγει ή θα φύγει. Κυρίως, όμως, αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους κύκλους που δεν κλέινουν ποτέ!