Ποτέ δεν ήμουν καλή στα μαθηματικά αλλά όχι τόσο σκράπας ώστε να πιστέψω στη θεωρία ότι 1+1=3. Βεβαίως και δεν είναι έτσι αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δίπλα στους κανόνες υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αυτές που είναι πάντα γραμμένες με ψιλά γράμματα τα οποία ίσα ίσα διακρίνεις ή συνήθως τα παραβλέπεις. Επίσης ποτέ δεν συμπαθούσα τους μονούς αριθμούς (εκτός από το 7) και ιδιαίτερα το 3. Πίστευα ότι ήταν ένας πονηρός αριθμός, διαβολικός θα έλεγα. Κρύβει την απόλυτη αρμονία και ταυτόχρονα συμβολίζει το πλήθος και την πολυπλοκότητα. Και αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Πριν από μένα τα είπαν πολλοί άλλοι (βλ. Πυθαγόρας) που τα θεώρησαν φιλοσοφίες.
Και να που τώρα μετά από χιλιάδες χρόνια αναρωτιέμαι αν 1 και 1 κάνει 3. Τελικά, όλοι αυτοί οι σοφοί άνθρωποι ίσως δεν είχαν άδικο.
Από την άλλη πάλι κάποιο γνωστό άσμα ομολογεί πως «δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία» ή μήπως υπάρχει; Ιδού το ερώτημα;
Συζητώντας, παρατηρώντας και διαβάζοντας δεν μπορώ να πω πως κατέληξα σε κάποιο συμπέρασμα… τουλάχιστον δεν κατάφερα να βγάλω μόνο ένα και μοναδικό συμπέρασμα…ήταν αδύνατο να τα βγάλω πέρα με αυτόν τον αριθμό 3.
Συγκέντρωσα όμως, γνώμες και ιστορίες και κάπως έτσι κατέληξα στα εξής παρακάτω:
Οι μικρές αμαρτίες (με τον όρο αμαρτία δεν αναφέρομαι σε εκείνο το θρησκευτικό όρο που μου γυρίζει το μυαλό) συνήθως συμβαίνουν όταν λέμε ότι εμείς ποτέ δεν θα τις κάνουμε και τελικά βρισκόμαστε έρμαια τους.
Παραδέχομαι ότι όλα μπορούν να συμβούν. Το θέμα είναι τι δέχεσαι να συμβεί , τι αντέχεις να συμβαίνει και τι περιμένεις να συμβεί. Η αγάπη δεν χωρίζεται στα τρία, αυτό είναι σίγουρο αλλά η ευτυχία; Είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Η αγάπη είναι κάτι που μένει, η ευτυχία κάτι που διατηρείται και τελειώνει γρήγορα. Και κάπως έτσι προκύπτουν οι περίεργες σχέσεις με τα τρία πρόσωπα που διαχωρίζονται από την αγάπη και την ευτυχία.
Κάποιες φορές αυτό λειτουργεί. Η απιστία μπορεί να είναι και το τονωτικό μιας σχέσης, αρκεί να αποτελεί μυστικό. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αποδέχομαι την απιστία, προς θεού είμαι φαν της μονογαμίας. Όμως, επειδή τίποτα δεν είναι τέλειο, αν και πολύ θα θέλαμε να υπάρχει το τέλειο, αλλά όπως λέει κι ένας φίλος μου πρίγκιπες και άσπρα άλογα δεν υπάρχουν παρά μόνο στα παραμύθια, υπάρχουν και σχέσεις που θεωρητικά φαίνονται υπέροχες αλλά για να λειτουργήσουν πρακτικά υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο. Πως λειτουργεί αυτό; Αυτή η καθόλου υγιής σχέση καταρχήν στηρίζεται στα θεμέλια της συνήθειας και της αγάπης και αναζητά το πάθος της κάπου αλλού. Και εδώ ταιριάζει η παροιμία «έτσι έχουμε και την πίτα ολάκαιρη και το σκύλο χορτάτο». Με υποσχέσεις και ψέματα όλα τα καταφέρνεις.
Κάπως έτσι θα εντρυφήσουμε σε αυτές της σχέσεις τριαδικής μορφής. Ξεκινώντας από τους συντελεστές διακρίνουμε το λύκο, το πρόβατο Α και το πρόβατο Β. Αυτά τα τρία δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συμβιώσουν αλλά αν ο λύκος θέλει ένα πλούσιο γεύμα θα ταΐζει υπομονετικά και τα δύο πρόβατα για να καταφέρει να έχει ένα χορταστικό μεσημεριανό!
Αν είσαι στη θέση του λύκου μάλλον θα πρέπει να φυλάς το μαντρί σου ή τα μαντριά σου. Μια κατσαρόλα στο κεφάλι είναι πάντα μια καλή προστασία αν και όχι αρκετή για να διατηρήσεις την σωματική σου ακεραιότητα. Μια πρόχειρη δικαιολογία είναι πάντα μια καλή λύση για να σώσεις καταστάσεις. Οι υποσχέσεις είναι must όπως επίσης φρόντισε το φεγγάρι και τα άστρα να τα χαρίζεις απλόχερα και χωρίς τσιγκουνιές και στα δύο στρατόπεδα (…πρόσεχε) εξίσου!
Αν ανήκεις στην κατηγορία πρόβατο Β διαλογής υπάρχουν δύο περιπτώσεις να ζεις στην άγνοια της επιλογής σου ή να γνωρίζεις το απαγορευμένο του πεδίου που μόλις εισήλθες.
Και αν ξέρεις την αλήθεια; Τότε εσύ το διάλεξες. Ή παίζεις το παιχνίδι ή αποχωρείς. Στην περίπτωση Α α) δεν πρέπει να έχεις προσδοκίες, το πιο πιθανό είναι να απογοητευτείς, γιατί κανείς δε ρισκάρει το ασφαλές για τον παροδικό ενθουσιασμό β) δεν κοιτάς το μέλλον γιατί δεν υπάρχει μέλλον…εκτός πια αν αποτελέσεις την εξαίρεση των περιπτώσεων, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο γ)αποδέχεσαι κάθε συνέπεια από χαρακτηρισμούς έως και φθηνές δικαιολογίες (αυτό σίγουρα).
Στην περίπτωση Β μάλλον κερδίζεις την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό σου και χάνεις την ευκαιρία μιας περιπέτειας και ενός ένοχου παρελθόντος. Τότε και επίσημα μπορείς να χαρακτηριστείς το καλό παιδί.
Τέλος αν είσαι στη θέση πρόβατο, που βρίσκεται στο μαντρί Α τότε μακάρι να μην το μάθεις ποτέ. Αν πάλι πέσει στην αντίληψη σου, απλά σκέψου τι στάση θα πάρεις… α)θα το παίξεις η/ο πολιτισμένη/ος απατημένη/ος που συγχωρεί μια ατασθαλία του/της συντρόφου, β)θα εύχεσαι να βρουν μέρος να κρυφτούν ή γ) μήπως θα γίνεις λούης χωρίς να αφήσεις στοιχεία και αιτίες για την εξαφάνιση σου(αυτά τα αφήνεις στη Νικολούλη) παρά μόνο ένα χαρτάκι που γράφει «φεύγω»; Σκέψου και πράξε ανάλογα…και τα τρία είναι άκρως κινηματογραφικά αν και το πρώτο λίγο ανιαρό. Μάλλον κάποιος σκηνοθέτης δεν θα το διάλεγε για την ταινία του (βέβαια στο “unfaithful” o Richard Gere συγχώρεσε μεν την γυναίκα του, σκότωσε δε τον εραστή της).
Κάπως έτσι επιβεβαιώνεται η θεωρία ότι μπορεί 1+1=3, όχι πάντα για να μην γενικεύουμε τις εξαιρέσεις. Εγώ πάντως προτιμώ να μην πάρω θέση αλλά αν σας τύχει τι να πω…γερό στομάχι σε όποια θέση και να βρίσκεστε.
Υ.Γ. Ελπίζω το άρθρο αυτό να μην το διαβάσει κάποιος μαθηματικός μου από τα σχολικά χρόνια…αν το διαβάσει τι να πώ « Κύριε καθηγητά ευχαριστώ για τις προσπάθειες που κάνατε να μου μάθετε μαθηματικά, μάλλον απέτυχαν αλλά για να μην τρομάξετε 1+1=2 ή και 3 εξαρτάται αν πρόκειται για τον κανόνα ή την εξαίρεση»
ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ
