Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Η ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ!

Αλλαγές. Κάποιοι τις αγαπάνε και επιδιώκουν να ζουν καθημερινά ένα καινούριο αύριο. Κάποιοι άλλοι τις σιχαίνονται γιατί προτιμούν να ζουν σε μια ασφαλή και μόνιμη ρουτίνα. Και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων στην οποία ανήκουμε οι περισσότεροι (τουλάχιστον εγώ σίγουρα), που ούτε μισούμε τις αλλαγές ούτε όμως μας χαλάει να επαναπαυτούμε στη καθημερινότητα μας.


Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουμε, ένα είναι το σίγουρο: κάθε αλλαγή πηγάζει από το ίδιο μας το εγώ. Αυτό ακούστηκε κάπως περίεργο, σαν φράση από αυτά τα βιβλία ανασυγκρότησης του εαυτού μας, του τύπου « Η ευτυχία και ο δρόμος για να την κατακτήσεις», τα οποία για να πω την αλήθεια δεν τα συμπαθώ ιδιαιτέρως χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι τα κατακρίνω. Παρόλα αυτά ,αυτά τα βιβλία έχουν ένα μεγάλο δίκιο: η ζωή μας και πώς θα την αλλάξουμε, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο δεν έχει σημασία, είναι αποκλειστικά προσωπική μας δουλεία και υπόθεση.

Ο άνθρωπος είναι γεννημένος να αλλάζει συνεχώς. Ζει σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται συνεχώς, ο ίδιος μεγαλώνει και γερνάει, η ζωή του αυτόματα του επιβάλλει ένα σωρό αλλαγές χωρίς να τον ρωτήσει. Ωστόσο πολλές φορές παρατηρούμε ανθρώπους που ενώ σωματικά έχουν μεγαλώσει, αισθάνονται ακόμα παιδιά (όχι δεν αναφέρομαι σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο) και εμείς που μεγαλώσαμε πνευματικά και σωματικά (και το εμείς είναι άκρως σαρκαστικό) είμαστε απέναντι, τους κοιτάμε απορημένοι και αναρωτιόμαστε «μα πότε επιτέλους θα μεγαλώσει;» έχοντας ως παράδειγμα τους εαυτούς μας. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος πρέπει να παραμείνει όπως έχει μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος ότι πρέπει να αλλάξει.

Που θέλω να καταλήξω; Ας πάρουμε για παράδειγμα το παραμύθι της Σταχτοπούτας…

Η Σταχτοπούτα μένει ορφανή. Μια αλλαγή οπωσδήποτε ακούσια. Ανήκει σε αυτές τις αλλαγές που επιβάλει ο κύκλος της ζωής. Η ορφάνια της την οδηγεί στις στάχτες και αυτές οι στάχτες είναι που θα την σώσουν από τις υστερικές αδελφές της, οι οποίες δεν θα την αναγνωρίσουν στο χορό όταν θα μαγέψει τον πρίγκιπα. Ωστόσο αυτές οι στάχτες θα της δημιουργήσουν και την επιθυμία να αλλάξει ζωή φωνάζοντας την καλή νονά νεράιδα, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εσωτερική δύναμη της Σταχτοπούτας, να αλλάξει έστω και εμφανισιακά για να πετύχει το σκοπό της, δηλαδή να παντρευτεί τον πρίγκιπα και να αλλάξει ζωή.

Αυτή είναι η άλλη πλευρά του παραμυθιού, που ίσως είναι πιο ωμή, λιγότερο ρομαντική και ίσως έτσι φαίνεται η πιο εγωιστική πλευρά της μικρής και πολυπονεμενης πριγκίπισσας, αλλά είναι και ένα από τα μηνύματα του πολυειπομένου παραμυθιού: « Η δύναμη να το αλλάξεις». (όπως τουλάχιστον εγώ το αντιλαμβάνομαι).

Όπως η Σταχτοπούτα λοιπόν, πάρα τον απρόσμενο θάνατο του πατέρα της- αναγκαία αλλαγή, κατάφερε να βρει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή της έτσι κι εμείς πρέπει να ψάχνουμε μέσα μας τη δύναμη να αλλάζουμε ότι δεν μας κάνει πια.

Πρόσεχε όμως, ότι και να θες να αλλάξεις, μην περιμένεις την καλή νεράιδα να έρθει από μόνη της. Πρέπει εσύ να την καλέσεις! Για την ακρίβεια πρέπει να βρεις την καλή νεράιδα ή νεράιδο μέσα σου!

Γι’ αυτό λοιπόν αλλάξτε ότι δεν σας αρέσει…και όχι, τώρα δεν σας μιλάει ο Σούλης από τον ΑΝΤ1, αλλά μια φωνούλα, που ο καθένας κουβαλάει κάπου στο βάθος, στην οποία συχνά κλείνουμε τα όμορφα αυτάκια μας. Βρείτε τη δύναμη μέσα σας και αφήστε πίσω ότι δεν σας οδηγεί στα θέλω σας.

Βεβαίως, κάθε αλλαγή δυστυχώς επιβάλει και μια απώλεια αλλά καλύτερα να χάσουμε κάτι και να βρούμε κάτι καινούριο παρά να ζούμε σε ένα παρόν μπουκωμένο με φθαρμένες καταστάσεις. Ακολουθήστε τα ένστικτα σας ακόμα κι αν αυτά είναι λάθος, ρισκάρετε στο βωμό μιας καινούριας αρχής.

ΗΑPPY NEW LIFE!!!

ΕΥΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ